تئودیسه های مبتنی بر صلیب

مسئله قرینه ای شر وجود خدای مسیحی را از راه آفرینش شرور گزاف و ناموجه به چالش می کشد. الاهیات مسیحی در واکنش به این مسئله پاسخ هایی را در قالب تئودیسه مطرح کرده است. تئودیسه می کوشد از طرق مختلف شرور را تبیین کرده، از اشکال گزاف بودن آفرینش شرور رهایی یابد. تئودیسه های فراوان و متنوعی در طول تاریخ الاهیات مسیحی شکل گرفته اند که یکی آنها مفهوم صلیب عیسی مسیح را به خدمت می گیرد تا با استفاده از ظرفیت های مفاهیم موجود در صلیب بتواند شرور را تبیین کند. این تئودیسه با نام «تئودیسه مبتنی بر صلیب» شناخته شده است. جالب توجه این است که این تئودیسه با توجه به خلاقیت های متالهان در قالب روایت های گوناگونی عرضه شده است. این مقاله با مطالعه آثار الاهی دانانی که مسئله شرور را در پیوند با صلیب تبیین کرده اند، هفت روایت از تئودیسه مبتنی بر صلیب تقریر می کند که عبارت اند از: تئودیسه مرگ جبران کننده مسیح؛ تئودیسه درک عظمت مسیح؛ تئودیسه رنج های نجات بخش مومنان؛ تئودیسه تکمیل عمل نجات بخش مسیح؛ تئودیسه بهره مندی از تسلی خدا؛ تئودیسه ملکوت خدا؛ و تئودیسه تحول رنج.