نانوکامپوزیت پلی ارتوآمینوفنل/ گرافن به عنوان ماده موثر در پوشش های مقاوم به خوردگی

برای تهیه پوشش های مقاوم به خوردگی با خواص فیزیکی و چسبندگی مناسب و ایجاد لایه محافظتی قوی بر روی سطح فلز فولاد، ابتدا پلیمر پلی ارتوآمینوفنل و گرافن به روش شیمیایی تهیه شد. سپس نانوکامپوزیت پلی ارتوآمینوفنل/ گرافن حاوی 5 درصد گرافن تهیه شد. برای شناسایی، تعیین مورفولوژی، بررسی پایداری نانوکامپوزیت سنتز شده از تکنیکهای مختلفی مانند طیف سنجی زیر قرمز(FT-IR)، میکروسکوپ الکترونی روبشی(SEM)، آنالیز پایدار حرارتی (TGA) استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که گرافن ساختار پوسته شده یا ورقه ای داشت. با استفاده از روش های قطبش تافل رفتار مقاومت در برابر خوردگی پوشش پلیمری و پوشش نانوکامپوزیت بر روی سطح فولاد و در محلول نمک سدیم کلرید 5/3 درصد اندازه گیری و با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج حاصل نشان می دهد نانوکامپوزیت مقاومت خوردگی بیشتری نسبت به پوشش پلیمر خالص پلی ارتوآمینوفنل و نمونه بدون پوشش نشان می دهد، که می تواند به علت تشکیل پوشش مقاوم به خوردگی بر روی سطح فولاد در اثر افزایش گرافن به پوشش پلیمری باشد. فولاد پوشش یافته با پوشش پلی ارتوآمینوفنل نسبت به نمونه بدون پوشش جابجایی پتانسیل مثبتی حدود 212 mv در مقدار پتانسیل خوردگی و کاهش مقدار جریان خوردگی 1/54×10-6Acm-2را نشان می دهد. این پدیده به علت چسبندگی زیاد و اثر محافظتی موثر پوشش تهیه شده در ممانعت از رسیدن عوامل خورنده به سطح فلز مربوط است. فولاد پوشش یافته با نانوکامپوزیت جابجایی پتانسیل مثبت ترحدود 312 mv بیشتر از نمونه بدون پوشش و کاهش مقدار جریان خوردگی 1/64×10-6Acm-2 را نشان می دهد که کاهش قابل توجه در مقدار دانسیته جریان نسبت به سایر نمونه ها مشخص است.