تحلیل الگوی رشد فضایی - کالبدی شهر چابهار با رویکرد رشد هوشمند

افزایش چشمگیر رشد فضایی شهرها در بیشتر شهرهای کشورهای دنیا را با مشکلات متعددی روبه‌رو ساخته است. هرچند رشد سریع جمیعت علت گسترش فضایی شهرها است، لیکن رشد نامعقول شهرها تاثیر بسزایی در گسترش سریع شهرها را دارد. یکی از راهکارهای مقابله با رشد پراکنده شهرها، رشد هوشمند است. دستیابی به این مهم نیز نیازمند استفاده از روش‌ها و ابزارهای مناسب و پیشرفته است. تحلیل‌های آمار فضایی در GIS از جمله روش‌های توسعه‌یافته در دهه‌های اخیر هستند. هدف پژوهش حاضر تحلیل الگوی رشد شهر چابهار است. روش تحقیق پژوهش توصیفی – تحلیلی مبتنی بر روش‌های تجزیه ‌و تحلیل کمی بر اساس مدل‌های سنجش شکل شهر است. مهم‌ترین این مدل‌ها عبارت‌اند از آنتروپی، شانون، مدل گری و موران می‌باشند. نتایج تحقیق نشان می‌دهد روند گسترش شهر از سال‌های 1335–1390 با درجه تجمع پایین، توزیع نامتعادل جمعیت و اشتغال در سطح شهر، پراکندگی جسته‌ و گریختگی و توسعه منفصل و ناپیوسته و آن‌هم در فواصل و بخش‌های حاشیه‌ای خیلی دور از مرکز شهر و به‌طورکلی الگوی رشد پراکنش افقی بی‌رویه می‌باشد.