صورت‎بندی و ارزیابی استدلال کانت بر نفی «امکان شناخت نظری نفس»

با توجه به آرا و دیدگاه‎های کانت، استدلال وی بر عدم «امکان شناخت نفس از طریق نظری» را می توان این‎گونه صورت‎بندی کرد: «1. کثرات شهود حسی از نفس («من» اندیشنده) داده نمی شود؛ 2. هر چیزی که کثرات شهود حسی از آن داده نشود، شناخت ناپذیر خواهد بود؛ نفس شناخت‎ناپذیر است». این استدلال از نظر صوری معتبر است و اگر نفس را به عنوان من اندیشنده یک امر صرفا استعلایی و غیرتجربی بدانیم، نتیجه آن، البته صرفا در محدوده معنای کانتی از شناخت، به طور مطلق صادق و معتبر خواهد بود؛ اما ابهام و ناسازگاری موجود در دیدگاه کانت درباره نفس یا من، نتیجه استدلال او را حتی در محدوده معنای کانتی از شناخت، مخدوش و نامعتبر می سازد.