بررسی روش های خودارزیابی، ارزیابی همتایان، و ارزیابی معلم در کلاس مهارت نوشتاری: مقایسه نتایج و 7 ارائه دیدگاه ها و نظرات زبان آموزان

نیاز روزافزون به تربیت یادگیرندگان مادام العمر که یادگیری را تنها به کلاس درس محدود نمیدانند و همچنین معلمین فکوری که همواره کار خود را مورد بازنگری و اصلاح قرار میدهند، مفهوم ارتباط میان یادگیری و ارزیابی را تغییر داده و باعث ایجاد روش های ارزیابی جایگزین نظیر خودارزیابی، ارزیابی همتایان، و ارزیابی معلم شده، به نحوی که استفاده از این روش های جایگزین در سنجش مهارت های مختلف زبانی، نتایج خاصی را به همراه دارد. در این میان به نظر میرسد که توانایی نوشتاری، بدلیل ماهیت خاصی که دارد، هم از نظر آموزش و هم از نظر روش های ارزیابی، با سایر مهارت های زبانی متفاوت باشد. در تحقیق حاضر، در چند کلاس مهارت نوشتاری، نتایج ارزیابی های یادگیرنده محور شامل خودارزیابی، ارزیابی همتایان، و ارزیابی معلم با یکدیگر مقایسه شده و دیدگاه ها و نظرات یادگیرنده ها نیز مورد بررسی قرار گرفته است. تحلیلهای آماری انجام شده، تفاوت معناداری را میان سه گروه ارزیابی نشان می دهد بطوری که هرچه مهارت زبانی یادگیرندگان بالاتر  می رفت، ارزیابی های واقع گرایانه تری ارائه میدادند. از طرف دیگر، افرادی که از مهارت زبانی پایینتری برخوردار بودند، معمولا در ارزیابی های خود، نمرات بالاتری را درنظر گرفتند. در هرحال، نظرسنجی های انجام شده نشان میدهد که اغلب زبان آموزان، نظرات مثبتی نسبت به این تجربه جدید داشتند و اظهار کردند که ارزیابی یادگیرنده محور توانست کمک شایانی به افزایش میزان یادگیری و همچنین بالابردن سطح آگاهی آنها نسبت به نقاط قوت و ضعفشان داشته باشد.