ضریب زلزله زاویه ای در سازه های نامنظم در پلان

امروزه روش رایج طراحی لرزه ای سازه ها در آیین نامه ها براساس روش استاتیکی معادل و تعیین برش پایه طراحی با استفاده از طیف خطی می باشد. برای تعیین برش پایه از ضریبی به نام ضریب زلزله استفاده می شود. در این مقاله ابتدا روش های محاسبه و عوامل تاثیرگذار بر ضریب رفتار بررسی می شود. سپس تعدادی سازه فولادی با سیستم های باربر جانبی قاب خمشی و مهاربندی هم محور با تعداد طبقات 3 و 7 و 10، نامنظم در پلان مورد ارزیابی قرار می گیرد. با انجام یک تحلیل استاتیکی غیرخطی پوش آور تحت اثر بارهای جانبی، شکل پذیری و ضرایب اضافه مقاومت آن ها در زوایای مختلف با توجه به محدود نمودن شکل پذیری محلی در المان های سازه (بر اساس دریفت حداکثر) و نهایتا ضرایب رفتار (با توجه به مقادیر بدست آمده از تحلیل) محاسبه می شود. فرض می شود که ضرایب رفتار زاویه ای از یک قاعده مستطیلی پیروی می کنند بطوریکه مقادیر ضریب رفتار زاویه ای با طول پاره خطی که از مبدا با زاویه مورد نظر در مستطیلی که اضلاع آن ضریب رفتار جهت اصلی سازه می باشند برابر است. سپس مقادیر ضریب رفتار زاویه ای بدست آمده از این قاعده با مقادیر بدست آمده از تحلیل استاتیکی غیرخطی مقایسه می گردد. با توجه به نتایج نیز مشاهده می شود که ضرایب رفتار زاویه ای بدست آمده از این نوع تحلیل در مقایسه با مقادیر آن از قاعده مستطیلی، کمی دست بالاتر بوده و از این قاعده به خوبی پیروی می کند و همچنین سازه در این زوایا نسبت به جهات اصلی رفتار بهتری از خود نشان می دهد.