مقایسه تاثیر درمان مواجهه و بازداری از پاسخ با درمان فراشناختی بر نشانگان اختلال وسواسی-اجباری

امروزه تعداد روزافزونی از افراد دچار اختلال وسواسی- اجباری با رفتارهای تکرار شونده ای هستند که باعث تداخل در زندگی روزمره آنان است. اهمیت درمان وسواس سبب می شود درمانگران از موثرترین رویکردهای درمانی سود جویند. بنابراین هدف از این پژوهش، مقایسه تاثیر درمان مواجهه و بازداری از پاسخ و درمان فراشناختی بر نشانگان اختلال وسواسی -اجباری بود. این بررسی از نوع نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری شامل افراد دارای اختلال وسواسی -اجباری مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر سیرجان در سال 1396 بودند، تعداد 45 نفر به عنوان نمونه در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. اعضای یک گروه در طول 8 جلسه هفتگی مورد درمان فراشناختی و اعضای گروه دوم مورد درمان مواجهه و بازداری از پاسخ قرار گرفتند. گروه کنترل درمانی بی ارتباط دریافت کردند. ابزار مورد استفاده، سیاهه وسواسی- اجباری Madesley بود. برای تجزیه داده ها از آمار توصیفی، تحلیل کواریانس و آزمون تی و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. درمان مواجهه و بازداری از پاسخ، موجب کاهش معنی دار در میانگین نمرات وسواس گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل گردید (012/0=p). همچنین نمره های به دست آمده از ارزیابی ها در مراحل پیش آزمون و پس آزمون و تفاوت بین میانگین گروه ها کاملا معنی دار بود (033/0=p). بر پایه یافته های پژوهش، تاثیر درمان مواجهه و بازداری از پاسخ، در کاهش نشانگان اختلال وسواس در مراجعین از درمان فراشناختی موثرتر می باشد. بنابراین درمانگران می توانند از این درمان در کنار درمان های موفق دیگر، جهت ارتقا کیفیت زندگی بیماران استفاده کنند.