ارزیابی پتانسیل پروبیوتیکی سویه های بومی لاکتوباسیلوس بر روی ریخت شانسی روده بلدرچین ژاپنی در طول دوره پرورش

هدف از این آزمایش، ارزیابی غلظت های مختلف چهار سویه بومی پروبیوتیک بر ریخت شناسی روده بلدرچین ژاپنی بود. این آزمایش در قالب یک طرح کاملا تصادفی بر روی 560 قطعه بلدرچین یک روزه با 7 تیمار ، 4 تکرار و 20 قطعه بلدرچین به ازای هر واحد آزمایش در طول مدت 5 هفته انجام شد. تیمارها شامل تیمار شاهد ، تیمار حاوی پروبیوتیک تجاری پری مالاک (تیمار 2) ، تیمار حاوی پروبیوتیک تجاری پروتکسین (تیمار 3) ، تیمارهای 4، 5، 6 و 7 که به ترتیب حاوی ترکیب چهار سویه بومی در سطوح 50، 100، 150 و 200 گرم به ازای هر تن جیره بودند. بیش ترین ارتفاع پرزها در دئودنوم مربوط به تیمار حاوی 150 گرم پروبیوتیک بومی در تن بود و هم چنین بیش ترین ارتفاع پرزها در ژوژنوم و ایلئوم به ترتیب مربوط به تیمارهای حاوی 50 و 150 گرم پروبیوتیک بومی در تن بود. بیش ترین و کم ترین نسبت طول پرز به عمق کریپت در دئودنوم و ایلئوم به ترتیب مربوط به تیمارهای حاوی 150 گرم پروبیوتیک بومی در تن و تیمار شاهد بود. بیش ترین و کم ترین نسبت طول پرز به عمق کریپت در ژوژنوم به ترتیب در تیمارهای حاوی پروبیوتیک های بومی در سطوح (50 و 150) گرم به ازای هر تن و تیمار شاهد مشاهده شد. می توان نتیجه گرفت که سویه های بومی لاکتوباسیلوس در سطح 150 گرم در هر تن خوراک موجب افزایش ارتفاع پرزها و نسبت طول پرز به عمق کریپت ها و بهبود عملکرد تولید می شوند به طوری که مخلوط سویه های بومی لاکتوباسیلوس دارای پتانسیل پروبیوتیکی بر روی بلدرچین می باشند