نواندیشی در کیفیت آموزش و تدوین یک مدل پارادایمی (مطالعه موردی: سازمان فنی و حرفه ای)

شناسایی مقوله های اصلی وضعیت آموزش، چالش ها و راهبردهای افزایش کیفیت آموزش در سازمان فنی و حرفه ای. از نوع کیفی با رویکرد مبتنی بر نظریه داده بنیاد و ابزار پژوهش؛ اسناد بالادستی، شرح مشاغل مربیان و مصاحبه «نیمه ساخت یافته» با 20 نفر از مربیان با تجربه مراکز فنی و حرفه ای شهر تهران و 7 نفر از کارآموزان (نمونه گیری با روش گلوله برفی) و روش تجزیه و تحلیل اطلاعات؛ تحلیل محتوا است. کدها و مولفه های کیفیت آموزش (39 مفهوم کلیدی، 9 مقوله، 3 مقوله اصلی) از مصاحبه ها احصاء گردید. مقوله محوری «ضعف مهارت تدریس و سنتی بودن الگوهای آموزشی» که با توجه به شرایط علی (11 کد) ، شرایط زمینه ای (4 کد) ، شرایط میانجی (3 کد) ، راهبردها (16 کد) الگوی نهایی ارائه شد. اعتباربخشی نتایج نیز از راهبردهای بازآزمون (بازبینی توسط سه نفر از مصاحبه شوندگان؛ پایایی به دست آمده 75 درصد) و توافق درون موضوعی دو کدگذار (یکی از اساتید مدیریت؛ پایایی به دست آمده 77 درصد) استفاده شد. مقوله هایی با عنوان مهارت تدریس مربیان، برنامه ریزی درون سازمانی و تجهیزات و امکانات به عنوان مقوله های اصلی محسوب می شوند که مدیران باید به کیفیت بخشی آموزشها به آنها توجه ویژه ای داشته باشند. تحقیق حاضر نشانگر اهمیت توجه و بازبینی زیرساخت های آموزشی و برنامه ریزی از سوی مدیران و مربیان سازمان فنی و حرفه ای به عنوان رسالت مهارت آموزی آن ها می باشد.