بررسی نقش آموزش مهارت های زندگی با میزان سلامت اجتماعی جوانان (مطالعه موردی: جوانان شهرستان حاجی آباد- خراسان جنوبی)

سلامت اجتماعی،تحت تاثیر عوامل مختلفی از جمله مهارت زندگی قرار دارد. هدف این پژوهش تاثیرمهارت های زندگی بر میزان سلامت اجتماعی است که با توجه به مبانی نظری کییز (سلامت اجتماعی) ونظریه یادگیری اجتماعی باندورا (مهارت زندگی) مورد مطالعه قرار گرفته است. روش این پژوهش پیمایشی بوده و درسطح تحلیل واحد فردی مورد مطالعه قرار گرفته است. حجم نمونه این تحقیق 368 نفر بوده که از طریق نمونه گیری تصادفی ساده با بهره مندی از ابزار پرسشنامه استاندارد شده، استفاده شده است. روایی سوالات پرسشنامه برابر با 93/0 به دست آمده است. نتایج نشان داد که میزان سلامت اجتماعی جوانان در حد متوسط روبه بالابوده؛یافته ها بیانگر رابطه مستقیم بین ابعاد مهارت زندگی با سلامت اجتماعی است. همچنین سلامت اجتماعی جوانان برحسب وضعیت تاهل آنها تفاوت معنادار دارد، ولی سلامت اجتماعی بر حسب جنسیت متفاوت نبوده است. نتایج رگرسیون حاکی است که از میان متغیرهای اثرگذار بر سلامت، متغیرمهارت ارتباطی با مقدار بتای 93/0 به طورمستقیم بیشترین تاثیر را بر سلامت اجتماعی دارد؛یافته های تحلیل مسیر بیانگر این است تنها متغیر تفکر خلاق-انتقادی هم اثر مستقیم و غیرمستقیم داشته، بقیه متغیرها فقط اثر مستقیم گذاشته اند. همچنین نتایج نشان داد که شاخص های مهارت ارتباطی،میزان خودآگاهی،میزان تصمیم گیری،میزان هیجانات و تفکرخلاق می توانند تا حدود 90 درصد از متغیر وابسته را تبیین می کند.