عفونت هپاتیت B: مقاله مروری

هپاتیت B یک بیماری تهدید کننده حیات است که کبد را تحت تاثیر قرار می دهد. تظاهرات بالینی بیماری از فرم بدون علامت تا عوارض شدید مانند سرطان کبد و سیروز متفاوت است. باوجود در دسترس بودن واکسن و دارو، این بیماری هنوز یک مشکل بزرگ برای سلامتی انسان در سرتاسر جهان باقی مانده است. هپاتیت B بسیار مسری بوده و از طریق خون و مایعات آلوده، مادر به جنین، استفاده از سوزن آلوده و تماس جنسی با فرد آلوده منتقل می شود. ویروس هپاتیت B به کمک رسپتور سدیم توروکولات کوترانسپورتینگ پلی پپتید (NTCP) وارد هپاتوسیت ها شده و با تکثیر در این سلول ها باعث اختلال در عملکرد کبد می شود. در واقع آسیب های کبدی نتیجه تکثیر ویروس و فعال شدن سیستم ایمنی به ویژه سلول های T سایتوتوکسیک اختصاصی ویروس است. سلول های CTL و CD4Th1 از طریق کشتن سلول های آلوده و تحریک تولید سایتوکین های ضد ویروسی تکثیر ویروس را کنترل می کنند. از طرفی عمکلرد این سلول ها در افرادی که به شکل موفق ویروس را حذف می کنند بسیار قوی می باشد، در مقابل در افراد مبتلا به عفونت های مزمن این دسته از سلول ها تضعیف شده اند. بسیاری از مطالعات نشان داده است که چالش اصلی در حذف کامل ویروس مربوط به حضور Covalently closed circular DNA (cccDNA) است. این ساختار در فرآیند سیکل تکثیری ویروس تولید شده و به مدت طولانی در داخل سلول میزبان باقی مانده و به عنوان الگویی برای تولید Pre-genomic RNA و تکثیر ویروس عمل می کند. تاکنون هیچ داروی ضد ویروسی نتوانسته این ساختار را از بین ببرد.