تاثیر شرایط مختلف عمل آوری بر دوام خاک های رسی تثبیت شده با آهک (مطالعه ی ریز ساختاری و درشت ساختاری)

خاک های رسی عموما در حالت خشک، سختی و مقاومت مناسب دارند. اما در حضور آب، دچار افت سختی و مقاومت زیاد شده، که موجب کاهش ظرفیت باربری و افزایش نشست و تراکم پذیری خاک می گردد. در پروژه های عمرانی، خاک های رسی، بخصوص رس های نرم، با استفاده از آهک تثبیت می‏شوند. در پژوهش حاضر، نمونه های خاک رسی کایولینیت، با 10، 15 و 20 درصد آهک تثبیت و در دمای 27 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 2±98 درصد عمل آوری شدند. سه سری خاک مطالعه شد: نمونه های اول پس از 14 روز، نمونه های دوم پس از 28 روز و نمونه های سوم پس از 14 روز عمل آوری در آب، مستغرق شده و سپس آزمایش گردیدند. در راستای مطالعه درشت ساختاری نمونه ها تحت آزمایش تک محوری و مطالعه ریزساختاری و ترکیبات سیمنتاسیون حاصل از واکنش خاک- آهک، آزمایش پراش اشعه ایکس (XRD) ، عکس های میکروسکوپی الکترون پویشی (SEM) و طیف سنجی پراش انرژی پرتو ایکس (EDS یا EDX) انجام گردید. نتایج نشان داد که با استفاده از 10% آهک، نمونه هایی که بعد از 14 روز عمل آوری و 14 روز در آب مستغرق شده اند، در مقایسه با نمونه ها 28 روزه، به واسطه ی نفوذ آب و به دنبال آن شکسته و ضعیف شدن استحکام ترکیبات سیمنتاسیون، 65% کاهش مقاومت داشتند. همچنین، در هر دوی مطالعات درشت‏ساختاری و ریز‏ساختاری، برای دست‏یابی به مقاومت مناسب، میزان آهک بهینه حدود 10% است.