مطالعه موردی و ارزیابی دو سازه مهاربندی فولادی در زلزله بم و روش های مقاوم سازی

در کشورهای با لرزه خیزی بالا مانند ایران، سازه های بسیاری وجود دارند که در سالهای گذشته طراحی و اجرا شده اند که به دلیل عدم تطابق با ضوابط آئین نامه، اغلب فاقد ایمنی کافی در مقابل اثرات زلزله میباشند. شناسایی و مقاوم سازی چنین سازه هایی مقوله بسیار مهمی است که عدم توجه به آن صدمات جبران ناپذیری را ایجاد می کند. در این مقاله دو ساختمان آسیب دیده از شهر بم در زمان زلزله، انتخاب که در سه حالت ؛ الف) بر اساس شرایط واقعی موجود ب) تقویت دو سازه در سه حالت (تقویت فقط مهاربند، تقویت فقط ستون ها و تقویت ستون و مهاربند) ج) طراحی سازه موجود بر اساس آیین نامه 2800 ویرایش چهارم، تحلیل و طراحی و سپس آنالیز استاتیکی غیرخطی بر روی آنها انجام گرفت. همچنین سازه ها با استفاده از ورق تقویتی و میراگر ویسکوز تقویت شده که نتایج آنالیز تاریخچه زمانی غیرخطی نشان می دهد ساختمان های بهسازی شده با میراگر ویسکوز مایع در مقایسه با ساختمان های بهسازی شده با ورق تقویتی از عملکرد اتلاف انرژی نسبتا بالاتری برخوردار می باشد. همچنین در حالت اجرای سازه با تمام ملاک های آیین نامه 2800 می توان ادعا کرد که سازه در برابر زلزله رفتار منطقی تری خواهد داشت و با تقویت ساختمان موجود هرچه ساختمان به حالت ایده آل (طراحی بر اساس آیین نامه) حرکت می کند، قابلیت تحمل نیروهای بزرگ تر را خواهد داشت و روند تشکیل مفاصل پلاستیک به صورت ایده آل انجام می پذیرد.