نوآوری اینترنت در پیوند اشیا به انسان به بهانه مصوبه شورای عالی فضای مجازی در موضوع اینترنت اشیا

اینترنت اشیاء (Internet of Things) که در اصطلاح «IOT» نامیده میشود، مفهومی انتزاعی برای فرآیندی است که اشیاء فیزیکی به وسیله برچسبهای الکترونیکی و از طریق امواج به اینترنت متصل و سپس با انسان، یا اشیای دیگر در ارتباط قرار میگیرند. در واقع شبکه جهانی اینترنت، پس از سه دهه تجربه انباشت، پردازش و انتشار اطلاعات توسط انسان، اکنون به شبکهای تبدیل میشود که اشیاء و یا به عبارت کامل تر، همه موجودات در جهان هستی نیز میتوانند به مدد فناوریهای نوین، از جمله RFID(1) به آن متصل شده و هویت خود را در آن ثبت و به محتوای اینترنت اضافه کنند. تشخیص اشیا معمولا به وسیله فرکانس رادیویی پیششرطی برای اینترنت اشیاء تلقی میشود. اگر همه اشیاء مردم که در زندگی روزمره خود از آن استفاده میکنند، به ابزارهای شناسایی مجهز شوند، میتوان آنها را با کمک رایانه ها مدیریت و کنترل کرد. البته با برخی فناوریهای دیگر هم مثل: بارکدها، کدهای «QR) «Quick Response Code) (2)، سیستم «NFC) «Near Field Communication) (3) و digital watermarking (4) میتوان اشیاء را برچسبگذاری نمود. تجهیز همه اشیاء در جهان به ابزارهای هویتی کوچک، میتواند تعاملات زندگی انسان عصر حاضر را دگرگون سازد و زیست بومی جدید را برای انسان ترسیم کند؛ برای مثال، همه ابزار و اشیاء در محیطهای کسبوکار میتوانند اطلاعاتی از کیفیت کارکرد، عمر مفید، ازکارافتادن های ناگهانی و حتی نیازهای ابزاری خود را به صاحبان آن کسبوکارها گزارش کنند. در نتیجه، دیگر، انبارهای کالا ناگهان با موجودی صفر مواجه نمیشوند و خطوط کنترل کیفیت، با دقت و سرعت و هوشمندی کار میکنند؛ زیرا نوعی خودکنترلی بر اشیاء حاکم میشود. در این صورت، هیچ محصولی ناقص و معیوب تولید نمیشود. در زمینه امنیت، سارقان از دستبرد زدن به اشیاء هوشمند پرهیز میکنند و مجرمان از درگیری با انسانهایی که مجهز به لباسهای هوشمند هستند، خودداری مینمایند...