مقایسه نتایج درمانی چهار روش جراحی سینوس پیلونیدال ساکروم با پیگیری درازمدت

سینوس پیلونیدال ناحیه ساکروم در فراد جوان شایع است. علت بیماری نامشخص بوده و روش های جراحی آن مختلف می باشد. در این مطالعه نتایج درمانی در چهار روش مختلف جراحی سینوس پیلونیدال با پیگیری طولانی مدت بررسی و مقایسه شدند. این مطالعه به صورت مقطعی از فروردین 1396 تا مهر 1396 در بخش جراحی بیمارستان بقیه الله (عج) تهران انجام شد. مطالعه بر روی 182 بیمار مبتلا به سینوس پیلونیدال پس از انجام عمل جراحی صورت گرفت. این بیماران که به روش های مختلف مانند (باز، بسته، نیمه بسته و محدود) تحت عمل جراحی قرار گرفتند. بیماران در فاصله زمانی حداقل سه سال پس از پایان درمان، از نظر میزان عود، رضایتمندی، مدت زمان ترمیم و بهبود زخم و عوارض پس از درمان مورد پیگیری قرار گرفتند. تعداد 44 بیمار به شیوه عمل جراحی بسته، 48 بیمار به شیوه عمل جراحی باز، 48 بیمار نیمه بسته و 42 بیمار به روش اکسیزیون محدود عمل شدند. بیشترین میزان عود در روش باز وجود داشت و در روش بسته هیچ مورد عود دیده نشد. در روش جراحی بسته میزان خونریزی و پس از عمل کمتری داشتند، همچنین مدت زمان بهبودی سریع تر بود. میانگین میزان رضایتمندی پس از عمل جراحی در کل بیماران 8/7±88/9 به دست آمد که در روش بسته 5/3±95/9 در مقایسه با سایر روش های جراحی از برتری بالاتری برخوردار بود (0/001P<). نتایج این مطالعه نشان داد که در موارد معمولی و غیرپیچیده بیماری سینوس پیلونیدال ناحیه ساکروم، روش اکسیزیون کامل و بستن اولیه دارای عوارض کمتر و رضایتمندی بیشتری است.