بررسی پارازیتیسم تجربی مگس های سینانتروپ Musca domestica ، Lucilia sericata و Sarcophaga haemorrhoidalis توسط زنبورهای پارازیتوئید Nasonia vitripennis ، Pachycrepoideus vindemmiae و Spalangia nigroaenea

یکی از روش های مناسب کنترل مگس های سینانتروپ، استفاده از زنبورهای پارازیتوئید است. این مطالعه به منظور تعیین پارازیتیسم تجربی شفیره مگس های Musca domestica ، Lucilia sericata و Sarcophaga haemorrhoidalis توسط زنبورهای پارازیتوئید Nasonia vitripennis، Pachycrepoideus vindemmiae و Spalangia nigroaenea انجام شد. در شرایط آزمایشگاهی، شفیره مگس های Musca domestica ، Lucilia sericata و Sarcophaga haemorrhoidalis به صورت یک روز درمیان به مدت 5 روز و در هر نوبت 10 عدد پوپ از هر گونه مگس به صورت جداگانه در معرض هر یک از سه گونه زنبور پارازیتوئید Nasonia vitripennis، Pachycrepoideus vindemmiae و Spalangia nigroaenea قرار گرفت. این آزمایش با سه بار تکرار انجام شد و در مجموع 2700 عدد پوپ مگس در معرض 432 عدد زنبور پارازیتوئید قرار گرفت. میزان پارازیتیسم، سن مناسب و ترجیح میزبانی پارازیتوئید بررسی گردید. میزان پارازیتیسم موفق کل شفیره ها 17/22 درصد محاسبه شد. میزان پارازیتیسم شفیره های سه گونه مگس Musca domestica، Lucilia sericata و Sarcophaga hemorrhoidalis توسط زنبورهای Nasonia vitripennis و Pachycrepoideus vindemmiae تفاوت معنی داری را نشان نداد، ولی میزان پارازیتیسم شفیره مگس خانگی توسط سه گونه زنبور مورد مطالعه اختلاف معنی داری داشت (01/0< p). زنبور Spalangia nigroaenea فقط شفیره های مگس خانگی را پارازیته نمود. هم چنین بیش ترین میزان پارازیتیسم شفیره مگس های مورد مطالعه توسط پارازیتوئیدهایی با طول عمر 7-5 روز صورت گرفته است. زنبور پارازیتوئید Spalangia nigroaenea به عنوان یک عامل کنترل بیولوژیک اختصاصی مگس خانگی می تواند مورد توجه قرار گیرد. از دو گونه پارازیتوئید دیگر Nasonia vitripennis و Pachycrepoideus vindemmiae می توان در برنامه های کنترل تلفیقی و همزمان مگس های سینانتروپ استفاده کرد. در برنامه کنترل بیولوژیک مگس ها، استفاده از زنبورهای پارازیتوئید 7-5 روزه، ممکن است کارآیی بیش تری داشته باشد