روشی سازگار با محیط زیست در تهیه سوپرجاذب زیستی برپایه کربوکسی متیل سلولز

آلوده شدن محیط زیست توسط انواع آلاینده ها یکی از مهمترین دغدغه های دانشمندان عرصه محیط زیست در دهه اخیر است. پلیمرهای آبدوست غیر قابل حل در آب با قابلیت جذب سطحی آلاینده ها، یکی از مواد نوین در کنترل و حذف آلاینده ها محسوب می شوند. در این تحقیق، پودر کربوکسی متیل سلولز (CMC) دارای درصد خلوص 7/87 درصد و درجه استخلاف 5/0 مورد استفاده قرار گرفت. هدف تولید یک سوپرجاذب به روشی سازگار با محیط زیست و بر پایه مواد زیستی بود. ابتدا به منظور نامحلول سازی پودر CMC، بازه های گسترده ای از دما و زمان مورد آزمون قرار گرفتند که از آن میان ترکیب دماهای 165، 175، 180 درجه سانتی گراد و به ترتیب زمان های 90، 60 و 45 دقیقه انتخاب شدند. سپس، مقدار مشخصی از هر یک از شرایط اصلاح حرارتی توزین و با آب مخلوط گردید و عامل اتصال دهنده اسید سیتریک با مقادیر 1/0، 3/0، 5/0، 2، 5/3، 5، 10، 15 و 20 درصد نسبت به وزن پلیمر به نمونه های اصلاح نشده (شاهد) و اصلاح حرارتی شده اضافه شد. در ادامه نمونه ها در شرایط مشخص زمان و دما خشک شدند. نمونه های تولید شده تحت آزمون های کیسه چای، حساسیت یونی، جذب تحت بار، تغییر شکل و اندازه گیری زمان تورم قرار گرفته و ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که انجام اصلاح حرارتی با موفقیت توانست نیاز به مصرف اتصال دهنده عرضی را مرتفع ساخته بطوریکه حداکثر مقادیر جذب در کلیه آزمون های مورد بررسی در مقادیر اندک افزودن عامل اتصال دهنده عرضی مشاهده شد.