ارزیابی ظرفیت سازگاری نهادی سازمان های محلی در برابر کمبود منابع آب در حوضه آبریز طشک - بختگان

سیستم های منابع آب در کلیه ی ابعاد طبیعی و اقتصادی-اجتماعی خود دائما در حال تغییر می باشند. در نتیجه به جای مدیریت بر مبنای پیش-بینی احتمالات وقایع مختلف در آینده، ناگزیر باید برای امکان وقوع پدیده های گوناگون در آینده تمهیداتی اندیشیده شود. از این رو چاره ای جز این نیست که مدیریت سیستم های منابع آب بر مبنای مکانیزمی برای درک تغییرات و انطباق با آن ها استوار شوند. این مکتب مدیریتی که بر انطباق پذیری با تغییرات مبتنی است تحت عنوان مدیریت انطباق پذیر شناخته می شود. از این منظر، سازگاری با تغییرات از اولویت های مدیریت انطباق پذیر می باشد. یکی از ویژگی های اصلی یک ساختار انطباق پذیر، ظرفیت سازگاری آن در مقابل تغییرات می باشد. از این رو، این تحقیق به ارزیابی ظرفیت سازگاری سازمان های محلی در حوضه آبریز طشک -بختگان پرداخته است. چارچوب ارزیابی مورد استفاده در این تحقیق چرخ ظرفیت سازگاری است. برای شناسایی کنشگران از روش سرشماری استفاده گردید. برای جمع آوری داده از کنشگران شناسایی شده، از روش مصاحبه ساختاریافته و پرسشنامه استفاده شد. نتایج نشان می دهند که ظرفیت سازگاری سازمان های مزبور در برابر کمبود آب نسبتا منفی است، بدین مفهوم که در سازمان های محلی برای مقابله با اثرات منفی ناشی از شرایط جدید و سازگاری با آنها، خلاءهایی هست که نیاز به ترمیم دارند.