پارادایم کیفی درمطالعات حوزه سلامت و کاربرد آن در نظریه پردازی

پارادایم کیفی متمرکز بر پدیده های اجتماعی و مطالعه این پدیده ها از منظر افرادیست که آنها را تجربه کرده اند. در حوزه سامت استفاده از روش ها و پارادایم مناسب در شناخت پدیده های پیچیده و وابسته به فرهنگ جامعه می تواند در جهت ارتقاء سلامت جامعه در کلیه ابعاد تاثیر گذار باشد. هدف از انجام تحقیق شناخت ابعاد مختلف پدیده ها به منظور کشف حقایق و توصیف، تشریح، تبیین، پیش بینی و کنترل پدیده ها می باشد. این مقاله سعی دارد بر اساس مرور انتخابی منابع معتبر روش شناسی یکفی و تجارب نویسنده در طراحی و اجرای مطالعات کیفی به بررسی کاربرد مطالعات کیفی در نظریه پردازی در نظام سلامت بپردازد. رویکرد سلامت مبتنی بر شواهد، زمینه را برای انجام مطالعات مختلف فراهم نموده است. قالب مطالعات بر اساس پارادایم اثبات گرایی و به منظور کشف حقایق قابل تعمیم طراحی و اجرا می گردد. در صورتیکه سلامت و پدیده های مرتبط با آن ذهنی، پیچیده، وابسته به بستر و فرهنگ بوده و درک عمیق آنها اولین و پایه ای ترین گام در طراحی مداخلات اصلاحی می باشد. پارادایم کیفی و روش های وابسته به آن می تواند امکان درک عمیق پدیده های مرتبط با سلامت را از طریق شناخت تجارب انسانی و معانی تجارب آنها فراهم نموده و در نهایت در شرایطی که پدیده مسئله محور، پیچیده، فرایندی و متاثر از فرهنگ و بستر اجتماعی باشد با استفاده از روش نظریه بستر زاد میتوان نظریه های میان دامنه داده بنیاد تولید نمود. نظریه های میان دامنه تصویری واضح، جامع و شفاف از پدیده های سلامتی ارائه داده که به کمک آنها می توان فهمید مردم با مشکلات سلامتی خود چگونه برخورد کرده و چه نتایجی حاصل می شود. به کمک تصور جامع و واضح حاصل از مطالعات نظریه پردازی، امکان انجام مداخلات موثر و سازگار با فرهنگ فراهم شده و می توان ضمن ارتقای سلامت همه جانبه مردم، سلامت جامعه محور را نیز توسعه داد. توصیه می شود با تولید نظریه های میان دامنه بستر زاد ضمن شناخت عمیق واکنش ها مردم به چالش های سلامتی زمینه توسعه خدمات سلامتی مبتنی بر نیاز واقعی جامعه فراهم میگردد.