تاثیر تمرین هوازی بر میزان بیان ژن گیرنده شبه تول 4 و میانجی های التهابی در بخش حسی نخاع موش های صحرایی نر دارای درد نوروپاتی دیابت

افزایش بیان TLR4در سیستم عصبی، از عوامل پاتوفیزیولوژیکی نوروپاتی محیطی دیابت است. هدف این مطالعه بررسی تاثیر تمرین هوازی بر بیان ژنTLR4 و میانجی های التهابی در بخش حسی نخاع موش های صحرایی نر دارای درد نوروپاتی دیابت بود. 40 سر موش صحرایی نر 8 هفته ای(محدوده وزنی2/10±220 گرم) در چهار گروه نوروپاتی دیابتی، نوروپاتی دیابتی تمرین، کنترل سالم تمرین و کنترل سالم قرار گرفتند. دیابت با تزریقSTZ(mg/kg 50) ایجاد شد. پس از تایید ایجاد نوروپاتی دیابت توسط تست های رفتاری، گروه های تمرین، 6 هفته تمرین هوازی تداومی با شدت متوسط 15متر در دقیقه برای30 دقیقه روی تردمیل اجرا کردند. میزان بیان ژن-هایTLR4 ، TNF-α و IL-1β در نرون های حسی L4-L6 نخاع با تکنیک ریل تایم اندازه گیری شد. آزمون آنالیز واریانس دو راهه و آزمون تعقیبی LSD برای تحلیل آماری استفاده گردید. بیان ژن هایTLR4، TNF-α و IL-1β در بخش حسی نخاع گروه نوروپاتی دیابت تمرین به طور معنی داری نسبت به گروه نوروپاتی دیابت کمتر بود(P<0.05)..همچنین بین گروه های سالم کنترل و نوروپاتی دیابت تفاوت معنی داری بود و بیان ژن در گروه نوروپاتی دیابت افزایش یافتP<0.05)). تمرین هوازی می تواند میزان بیان ژن TLR4 و نشانه گرهای التهابی را در بخش حسی نخاع کاهش دهد و حساسیت نوسیسپتورها به عوامل دردزا که در نتیجه تخریب پیشرونده نرون های حسی در اثر دیابت رخ می دهد را بهبود بخشد. پیشنهاد می شود که تمرین هوازی به عنوان یک مداخله درمانی غیردارویی برای بیماران دیابتی به منظور کاهش درد نوروپاتیک استفاده شود.