بررسی یافته های بالینی و آزمایشگاهی در بیماران مبتلا به سل مقاوم و حساس به دارو بستری در بیمارستان مسیح دانشوری

علی رغم درمان پذیر بودن بیماری سل (Tuberculosis-TB)، این بیماری همچنان جزو 10 عامل اصلی مرگ و میر در جهان به حساب می آید. در دهه اخیر یکی از عوامل نگران کننده در درمان بیماری سل، ظهور گونه های مقاوم به داروهای ضد سل (Drug Resistant-Tuberculosis-DR-TB) است. از این رو مطالعه حاضر به بررسی عوامل اپیدمیولوژیک، یافته های آزمایشگاهی و بالینی تاثیرگذار بر ابتلا به سل و به ویژه انواع مقاوم به داروی آن پرداخته است. در مطالعه مورد-شاهدی حاضر یافته های بالینی و آزمایشگاهی 67 بیمار مبتلا به سل حساس به دارو (DS-TB)، 20 بیمار مبتلا به DR-TB بستری در بخش سل بیمارستان مسیح دانشوری طی مدت یک سال (95-94) و 30 فرد سالم به عنوان کنترل، جمع آوری شد. بیماری تمامی بیماران مسلول وارد شده در مطالعه بر اساس شرح حال بالینی، معاینات فیزیکی، نتایج آزمایش ها و یافته های رادیولوژیکی توسط متخصص عفونی تایید شد و بیماران مسلول بر اساس چگونگی پاسخ به دارو به دو گروه DS-TB و DR-TB تقسیم بندی شدند. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. بروز سل مقاوم به دارو با عوامل مختلفی ازجمله سابقه درمان درگذشته و تماس با مسلول در ارتباط است. همچنین از نظر یافته های آزمایشگاهی نیز تفاوت معناداری بین سه گروه مورد از نظر سرعت رسوب گذاری گلبول های قرمز (ESR)، مقادیر پروتئین واکنشگر C (CRP) و آنزیم آدنوزین دآمیناز (ADA) وجود دارد. با توجه به نتایج حاصل، پیشنهاد می شود در بیمارانی که در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به انواع مقاوم به داروی سل (بیماران با سطح سواد پایین، دارای سابقه مصرف دارو در گذشته و غیره) هستند، درمان با دقت و حساسیت بیشتری دنبال شود. همچنین توجه به تفاوت های موجود در یافته های بالینی و آزمایشگاهی دو گروه حساس و مقاوم به دارو نیز ممکن است در تشخیص بهنگام و درمان بهتر این بیماری کمک کننده باشد.