اثرات فیبروم رحم بر لانه گزینی و سقط در سیکل های فن آوری کمک باروری (ART) در بیماران نابارور

مطالعات نشان می دهد حدود 15-10% زوجینی که در سنین باروری قراردارند با مشکل ناباروری مواجه می باشند. از طرفی حدود 20% از تمامی زنان در دوره باروری دارای میوم هستند. اگرچه میوم علت اولیه ناشایعی برای ناباروری است و به عنوان علت منفرد فقط در درصد کمی از بیماران نابارور گزارش می شود، ولی با توجه به اهمیت ناباروری در طب زنان و شیوع فیبروم رحمی در سنین تولیدمثل و اختلاف نظری که در مطالعات راجع به اثر فیبروم بر روی باروری وجود دارد، برخورد صحیح با فیبروم در بیمار نابارور از اهمیت خاصی برخوردار است. لذا با توجه به تناقضات موجود در نتایج حاصل از مطالعات محققین در خصوص تاثیر میوم بر موفقیت درمان ناباروری، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر فیبروم رحم بر احتمال لانه گزینی و سقط در سیکل های فن آوری کمک باروری انجام شده است.
در این مطالعه هم گروهی آینده نگر، 120 سیکل فن آوری کمک باروری در بیماران نابارور دارای فیبروم و 240 سیکل فن آوری کمک باروری در بیماران نابارور فاقد فیبروم مراجعه کننده به بیمارستان شریعتی در سال های 81 1380 تحت مطالعه قرار گرفته و اثرات فیبروم روی میزان لانه گزینی و وقوع سقط پس از حذف فاکتورهای مخدوش کننده با استفاده از مدل لجستیک رگرسیون مورد بررسی قرار گرفته است.
نتایج نشان داد که لانه گزینی در افراد دارای فیبروم و فاقد فیبروم به ترتیب 16.7% و 28.7% بود که اختلاف از نظر آماری معنی دار است CI=1.1-2.7)، OR=1.72،. (P=0.014 ارتباط مذکور پس از حذف فاکتورهای مخدوش کننده واضح تر شد؛ به طوریکه OR تعدیل شده از 1.72 به عدد 2.17 افزایش یافت. میزان لانه گزینی در فیبروم های با اندازه کمتر از cm3 بیشتر از فیبروم های3.1-5 cm بود. میزان سقط در افراد دارای فیبروم و فاقد فیبروم به ترتیب 71.4% و 34.9% بود که نشان داد سقط به طور معنی دار در افراد دارای فیبروم حتی پس از حذف سایر فاکتورها بیشتر است.(P=0.024) در مطالعه حاضر اثرات منفی فیبروم روی لانه گزینی و افزایش سقط را حتی پس از حذف فاکتورهای مخدوش کننده مشاهده کردیم، ولی انجام کارآزمایی های بالینی جهت بررسی تاثیر جراحی انواع فیبروم با اندازه های مختلف قبل از درمان ناباروری، ضروری است.