اثر آموزش مهارت های خودیاری لباس پوشیدن بر اضطراب و پرخاشگری پسران نوجوان کم توان ذهنی

کم توانی ذهنی تمام جنبه های زندگی یک فرد را تحت تاثیر قرار می دهد. از این رو، برنامه های آموزشی مهارت های خودیاری می تواند در کاهش اضطراب و پرخاشگری این افراد  به هنگام کاربرد آن مهارت موثر باشد. این پژوهش با هدف بررسی اثر آموزش مهارت های خودیاری لباس پوشیدن بر کاهش اضطراب و پرخاشگری پسران نوجوان کم توان ذهنی مقیم در مرکز نگهداری نسیبه شهر ملایر انجام شد. پژوهش حاضر، از نوع نیمه تجربی با پیش و پس آزمون با گروه کنترل است. 32 پسر کم توان ذهنی به صورت نمونه گیری در دسترس از مرکز نگهداری پسران معلول ذهنی نسیبه شهر ملایر در سال 1395 انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش، برنامه های خودیاری را در طی 13 جلسه به صورت هفته ای یکبار و به مدت زمان 45 دقیقه دریافت کردند. ابزارهای پژوهش شامل: پرسشنامه پرخاشگری کودک نلسون و مقیاس اضطراب اسپنس بودند. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش، تفاوت آماری معنی داری بین نمرات پرخاشگری پیش آزمون (92/15 ± 06/97) و پس آزمون (96/8±59) در گروه آزمایش نشان داد(0001/0P=). همچنین، تفاوت آماری معنی داری در نمرات اضطراب پیش آزمون (11/35±31/100) و پس آزمون (65/4±06/66) در پسران کم توان ذهنی قبل و بعد از آموزش مهارت های خودیاری وجود داشت(0001/0P=). نتایج نشان داد که آموزش مهارت های خودیاری لباس پوشیدن موجب ارتقای مشکلات رفتاری چون اضطراب و پرخاشگری در کودکان کم توان ذهنی در حین تعویض لباس شده است. از این رو به مربیان و روان شناسان شاغل در این مراکز پیشنهاد می شود که با آموزش مهارت های خودیاری، به کاهش اضطراب و پرخاشگری این افراد کمک کنند.