تحلیل جامعه شناختی اعتماد به پلیس در شهرستان شیراز

موضوع این پژوهش تحلیل جامعه شناسی اعتماد به پلیس در شهرستان شیراز است و مسئله آن ناظر بر مشاهده کاهش اعتماد به پلیس است. پس از اثبات این مسئله، راه حل نظری آن از تئوری زتومکا استنتاج گردیده است و در ادامه این پژوهش با الهام از تئوری ساختار منطقی دستگاه نظری به صورت زیر فرموله شده است: مجموعه اعتماد به پلیس، تابعی از ترکیب خطی شفافیت سازمان و پاسخگویی سازمان و محیط سازمان و ظاهر کنشگران و عملکرد آنان است. این استدلال از طریق گزاره های مشاهده ای مورد داوری انتقادی قرار گرفته است. این پژوهش با روش پیمایشی انجام شده است. جمعیت آماری این تحقیق مجموعه افراد 18 تا 64 ساله ساکن در شهر شیراز است و با روش نمونه گیری غیر احتمالی، حجم نمونه 300 مورد تعیین و با روش نمونه گیری چند مرحله ای، نمونه ها انتخاب و بر اساس مصاحبه حضوری مورد پرسشگری قرار گرفته اند. در این تحقیق برای داوری تجربی در باب گزاره های تئوریک فرضیات از روش تحلیل فازی و در دو سطح انجام شده است: 1) تحلیل توصیفی: در این سطح توزیع داده های تجربی شروط علی و معلول بررسی شده است. 2) تحلیل تبیینی: در این سطح راه حل نظری مسئله از طریق گزاره های مشاهده ای، مورد آزمون تجربی قرار گرفته است. برای داوری تجربی در باب گزاره های مشاهده ای، از روش تحلیل رگرسیون فازی استفاده شده است. نتایج آزمون تجربی دلالت بر آن دارد که رابطه فازی مجموعه اعتماد به پلیس با شروط علی شفافیت سازمان و پاسخگویی سازمان و محیط سازمان و ظاهر کنشگران و عملکرد کنشگران 0/818 است و نسبتی از واریانس مشترک اعتماد به پلیس که از طریق شروط شفافیت سازمان و پاسخگویی سازمان و محیط سازمان و ظاهر کنشگران و عملکرد کنشگران تبیین شده است؛ معادل 0/669 است.