آمیزه های الاستومری ترموپلاستیکی PVC/NBR: معرفی و مطالعه ی پارامترهای موثر بر بهبود ویژگی های مکانیکی و پایداری حرارتی

اصلاح پلیمرها از راه تهیه ی آلیاژ، نقش مهمی در تنظیم ویژگی های نهایی فراورده ها دارد. آمیزه سازی کائوچوهای نیتریل (NBR) با پلی وینیل کلرید (PVC) الاستومرهای ترموپلاستیکی پایه وینیلی را معرفی می کند که در طیف گسترده ای از کاربردهای صنعتی مورداستفاده قرار می گیرند. افزودن ماتریس ترموپلاستیکی به NBR موجب بهبود پارامترهای مکانیکی نمونه می شود، به طوری که استحکام کششی با افزودن phr 70 PVC به NBR از MPa 5/3 به 5/9 افزایش می یابد. ولکانش دینامیکی یکی دیگر از عامل های موثر بر بهبود پارامترهای مکانیکی آمیزه ی PVC/NBR است.مقایسه ی دو آمیزه ی دارای 10 درصد فاز لاستیکی نشان می دهد که ولکانش دینامیکی موجب افزایش 205 درصد مدول یانگ و افزایش استحکام کششی از 7/7 به MPa 8/14 و در آمیزه های با 30 درصد NBR، موجب افزایش 370 درصد استحکام پارگی می شود. به علاوه، زمان مندی آمیزه ها بر میزان استحکام کششی و پارگی، مدول و سختی می افزاید که به تغییرهای میکرو ساختاری ناشی از نگه داری در دمای بالاتر مربوط می شود. عامل های سازگار کننده نیز با ایجاد چسبندگی بین سطحی میان دو فاز نقش موثری در ویژگی های مکانیکی و کاهش افت وزنی آمیزه دارند. افزودن 4 درصد گلیسیدیل متاکریلات به آمیزه ی دارای 20 درصد PVC، موجب کاهش 5 درصد افت وزنی کل می شود. به علاوه، افزایش NBR نیز منجر به افزایش پایداری حرارتی آمیزه می شود. مطالعه ی مورفولوژی (ریخت شناسی) آمیزه نشان می دهد که با افزایش مقدار NBR در سیستم های ولکانش نشده، ائتلاف قطره ها رخ می دهد و اندازه ی ذره ها بزرگ تر می شود. در عوض، افزایش مقدار NBR در سیستم ولکانش شده، سبب درجه ی پخت بیشتر و کوچک تر شدن اندازه ی ذره های NBR می شود. مورفولوژی فازی با اندازه ی ذره های کوچک تر، بهبود ویژگی های مکانیکی را نتیجه می دهد.