اثرات حاد کشش PNF عضله مخالف بر خستگی عصبی عضلانی، قدرت و الکترومایوگرافی عضله موافق در مفصل زانو افراد غیر ورزشکار

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثرات حاد کشش PNF عضله مخالف بر حداکثر گشتاور، مقدار پرش عمودی ارتفاع و خستگی عضله موافق در مفصل زانو افراد غیر ورزشکار بود. روش شناسی: پانزده نفر از دانشجویان پسر رشته تربیت بدنی (3/1±7/21 سال ، 02/7±9/180 سانتی متر و 8/9±2/75 کیلو گرم) بصورت داوطلبانه در تحقیق حاضر شرکت نمودند. نمونه های تحقیق، آزمون های پرش ارتفاع، حداکثر گشتارو تولیدی آیزوکینتیک در حین باز کردن مفصل زانو با سرعتهای 60 و 300 درجه بر ثاینه و همچنین آزمون 25 تکرار حداکثر گشتاور تولیدی آیزوکینتیک در حین باز کردن مفصل زانو با سرعت 60 درجه بر ثانیه را جهت خستگی، اجرا کردند. اطلاعات الکترومایوگرافی از عضلات پهن جانبی و دوسر رانی در حین اجرای آزمون خستگی ثبت شد. از روش آماری t تست وابسته برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج آماری پژوهش نشان داد که در حداکثر گشتاور تولیدی آیزوکینتیک در حین باز کردن مفصل زانو در سرعت 60 درجه بر ثانیه (257 در مقابل 257 نیوتن بر متر: 945/0P=) و در سرعت 300 درجه بر ثانیه ( 145 در مقابل 146 نیوتن بر متر: 754/0P=) به ترتیب بین گروه کشش و گروه بدون کشش هیچ تفاوت معنا داری وجود ندارد. در مقدار پرش عمودی ارتفاع نیز به ترتیب بین گروه کشش و گروه بدون کشش هیچ تفاوت معنا داری یافت نشد (3/54 در مقابل 1/53 سانتی متر: 358/0P=). همچنین در مقدار درصد کاهش فرکانس میانه عضله پهن جانبی چهار سر ران (3/14 در مقابل 8/4 درصد: 161/0P=) و خستگی کار عضلات موافق (6/49 در مقابل 8/49 درصد: 891/0P=) به ترتیب بین گروه کشش و گروه بدون کشش تفاوت معنا داری وجود نداشت. این نتایج نشان می دهد که انجام کشش حاد PNF عضلات مخالف بر حداکثر گشتاور، مقدار پرش عمودی ارتفاع و خستگی عضلات موافق تاثیر معناداری ندارد، بنابراین ممکن است استفاده از این شیوه قبل از تمرین، تاثیر مثبتی بر افزایش عملکرد عضلات موافق نداشته باشد.