مقایسه اثر کوتاه مدت کینزیوتیپینگ و کشش عضله گاستروکنمیوس بر روی تعادل پوسچرال جوانان

مقدمه و اهداف حفظ تعادل و ثبات پوسچرال فرآیندی پیچیده و حاصل تعامل سیستم های مختلف می باشد. کینزیوتیپینگ و کشش عضلانی از تکنیک های درمانی مورداستفاده در فیزیوتراپی است که در پیشرفت تعادل موثر هستند. با توجه به تعداد اندک پژوهش های بررسی کننده تاثیر این دو مداخله درمانی بر روی تعادل و عدم مقایسه آنها با یکدیگر، هدف از مطالعه حاضر بررسی و مقایسه اثر این روش های درمانی بر تعادل جوانان می باشد. موادو روش ها در کارآزمایی بالینی تصادفی یک سویه کور حاضر،40 داوطلب جوان خانم و آقا انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کینزیوتیپ و کشش درمانی قرار گرفتند. تیپ مورداستفاده به شکل Y و با کشش 25 درصد به صورت مهاری بر روی عضله گاستروکنمیوس چسبانده شد. در گروه کشش نیز این عضله به مدت 60 ثانیه و با 4 مرتبه تکرار تحت کشش قرار گرفت. تعادل استاتیک (سرعت و میزان جابه جایی  مرکز فشار بدن) افراد با استفاده از صفحه نیرو قبل و بعد از مداخله مورد بررسی قرارگرفت. با توجه به توزیع غیرنرمال داده ها بر اساس آزمون شاپیرو-ویلک، برای مقایسه بین گروهی متغیرهای مورد بررسی از آزمون آماری مان ویتنی و برای مقایسه درون گروهی، از آزمون ویلکاکسون استفاده گردید. یافته ها بر اساس آزمون ویلکاکسون روند کاهش سرعت و میزان جابه جایی  مرکز فشار قبل و بعد از انجام مداخله در دو گروه مشاهده شد، ولی تغییرات معنادار نشد (05/0(P˃. در مقایسه بین دو گروه بر اساس آزمون مان ویتنی، هیچ تفاوت معنا داری در متغیرهای مورد بررسی (میزان و سرعت جابه جایی قدامی-خلفی مرکز فشار بدن: 3/0=P و میزان و سرعت جابه جایی داخلی-خارجی مرکز فشار بدن: 1/0=P) در قبل و بعد از مداخله مشاهده نگردید. نتیجه گیری بر اساس یافته های مطالعه حاضر به نظر می رسد که هیچ یک از مداخلات کینزیوتیپینگ و کشش عضله گاستروکنمیوس اثر فوری بر روی تعادل افراد جوان سالم ندارد.