بررسی اثر افزودن رزمارینیک و آسکوربیک اسید به محیط انجمادی تخمک های موش، بر میزان باروری آنها

انجماد تخمک ها یک مرحله حیاتی برای گسترش و حفظ منابع ژنتیکی حیوانات است. تخمک ها در طی پروسه انجماد از آسیب های مورفولوژیکی و عملکردی قابل توجهی رنج می برند. استرس اکسیداتیو یکی از عوارض نامطلوبی است که انجماد بر تخمک ها اعمال می کند. در مطالعه ی حاضر، اثرات آنتی اکسیدانی اسید آسکوربیک و اسید رزمارینیک را بر کیفیت باروری تخمک های موش فریز -دفریز شده مورد بررسی قرار داده ایم.
موارد و محلول پایه شامل پروپاندیول (7/5%) و اتیلن گلیکول (7/5%) بعنوان محیط تعادلی بوده و از پروپاندیول (15%)، اتیلن گلیکول (15%) و سوکروز نیم مولار بعنوان محیط انجمادی استفاده شد. در گروه اول (کنترل) هیچ ماده به محیط انجمادی افزوده نشد، در گروه های دوم و سوم به ترتیب نیم میلی مول اسید آسکوربیک و 105میکرومول اسید رزماری به محیط انجمادی افزوده گشت. در گروه چهارم ترکیب دوزهای مشابه اسیدرزماری و اسید آسکوربیک به محیط انجمادی اضافه گردید. تخمک های موش برای مدت یک ماه در حالت انجماد حفظ شدند. افزودن اسید آسکوربیک و اسید رزماری به محلول انجماد، بقا و بلوغ تخمک های ژرمینال و نیز میزان لقاح و رشد به مرحله 4 سلولی را بهبود بخشید. اسید اسکوربیک موثرتر از اسید رزماری بوده و زمانی که این دو ماده به شکل ترکیبی به محیط انجمادی اضافه شدند اثرات مطلوب تری بر کیفیت و تکامل پس از انجماد جنین ها اعمال کردند. این نتایج نشان می دهد که اضافه کردن غلظت تجمعی نیم میلی مول اسید آسکوربیک و 105میکرومول اسید رزماری به محیط انجمادی    تخمک های ژرمینال موش اثرات کیفی ارزشمندی بر بقاء و بلوغ آنها دارد.