بررسی اثر عصاره گیاه بابونه بر اختلالات حرکتی در مدل حیوانی پارکینسونی

بیماری پارکینسون نوعی تحلیل در سیستم عصبی است که با اختلالات حرکتی متعددی شناخته می شود. عواملی از قبیل استرس اکسیداتیو از مهم ترین علل دژنراسیون نورون های دوپامینرژیکی جسم سیاه و ایجاد پارکینسون به شمار می روند. بنابراین داروهایی که دارای عمل آنت ی اکسیدانی م ی باشند، می توانند ب ه عنوان هدف جالب توجهی برای درمان اختلالات حرکتی پارکینسون باشند . بابونه منبع طبیعی آنتی اکسیدان است. در این مطالعه از 50 سر موش صحرایی نر بالغ استفاده گردید که به طور تصادفی به گروه های 10 تایی کنترل، پارکینسونی، و سه گروه پارکینسونی که روزانه یک بار به مدت 14روز به ترتیب دوزهای mg/kg10،25و 50 عصاره گل بابونه را به روش گاواژ دریافت نمودند، تقسیم شدند. بیماری پارکینسون با تزریق 8 میکروگرم سم عصبی 6_هیدروکسی دوپامین (6-OHDA) در 2 میکرولیتر سالین دارای 1% اسید اسکوربیک درون دسته میانی_قدامی (MFB)نیمکره چپ مغز موش ها القاء شد. نتایج به صورت میانگین و انحراف از معیار( mean± SEM)، آنالیز و واریانس یک طرفه و تست پشتیبان TUKEY ارائه شدند. ضایعه در MFB سمت چپ مغز با 6-OHDA موجب گردید تا 14 روز بعد از ضایعه حیوانات متعاقب تجویز زیرجلدی mg/kg 5/2 آپومورفین در جهت راست به میزان 10< دور در دقیقه چرخش 360 درجه داشته باشند و نیز در تست های حرکتی (حفظ تعادل، بی حرکتی و طول قدم) نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی داری را نشان دادند. درمان حیوانات پارکینسونی با دوزهای مختلف عصاره گل بابونه در مقایسه با گروه پارکینسونی بدون درمان، موجب بهبودی معنی دار فعالیت های حرکتی گردید و دوز mg/kg10 و 50 بیشترین اثرات درمانی را نشان دادند. عصاره گل بابونه احتمالا به دلیل خاصیت آنتی اکسیدانی قوی و تداخل با فعالیت گیرنده های مسیرهای حرکتی می تواند جهت بهبود و کاهش اختلالات حرکتی پارکینسون مورد استفاده قرار گیرد.