اثرات وابسته به دوز عصاره ریشه کنگر بر از سرگیری میوز و بلوغ آزمایشگاهی تخمک های نارس موش

بلوغ آزمایشگاهی تخمک یک روش مناسب در جهت درمان ناباروری می باشد، که استفاده کلینیکی آن به واسطه موفقیت پایین با محدودیت مواجه می باشد. این مطالعه به منظور بررسی اثر عصاره آبی ریشه کنگر، به عنوان یک منبع آنتی اکسیدانی، بر میزان بلوغ تخمکها در شرایط آزمایشگاهی طراحی شد.

در این مطالعه آزمایشگاهی، تخمک های نارس از تخمدان موش های سوری نژاد NMRI (4-6 هفته ای) جمع آوری شدند. تخمکهای نارس به مدت 24 ساعت در محیط کشتMEM-α کامل شده با 5% FCS، ml /IUhCG 5/7، mIUrFSH 100 کشت داده شدند (گروه کنترل) و غلظت 10 میکروگرم/میلی لیتر عصاره (گروه 1)، 20 میکروگرم/میلی لیتر عصاره (گروه 2) و 40 میکروگرم/میلی لیتر عصاره (گروه 3) به محیط کشت بلوغ اضافه گردید. با استفاده از میکروسکوپ اینورت مراحل بلوغ آزمایشگاهی و از سر گیری میوز در تمام گروه ها بررسی شد.

در گروه آزمایشی 1 که تخمک ها در معرض 10 میکروگرم/میلی لیتر از ریشه برگ کنگر بودند، میزان بلوغ نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری را نشان دادند. در گروه آزمایشی 2 که تخمک ها در معرض 20 میکروگرم/میلی لیتر از عصاره بودند، میزان بلوغ نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری را نشان می داد (p<0/05). در گروه آزمایشی 3 که تخمک ها در معرض 40 میکروگرم/میلی لیتر از عصاره ریشه کنگر بودند نیز میزان بلوغ نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری را نشان داد.

نتایج این تحقیق نشان داد که تاثیر عصاره آبی ریشه کنگر، دارای یک اثر مثبت وابسته به دوز در بلوغ تخمک می باشد، بطوریکه با افزایش میزان غلظت عصاره، میزان بلوغ تخمک های نارس نیز افزایش می یابد.