ارزیابی بیان ژن های Caspase-1 و Interleukin-1β دخیل در کمپلکس اینفلامازوم بیماران دیالیزی مبتلا به گلومرولونفریت

گلومرولونفریت یک بیماری التهابی است که در آن تخریب گلومرول ها و در نتیجه نارسایی کلیه مشاهده می گردد. یکی از اجزاء درون سلولی که فرآیند التهاب را شکل می دهد کمپلکس اینفلامازوم است که از مهم ترین ارکان سیستم ایمنی ذاتی در ایجاد التهاب می باشد. کمپلکس اینفلامازوم به دنبال شناسایی سیگنال های پاتوژنیک تحریک شده و اینترلوکین های التهابی  را فعال می کند.  با توجه به نقش ژن های Caspase-1 و Interleukin-1β درتنظیم اینفلامازوم و ایجاد التهاب، بررسی میزان بیان این دو ژن در بیماران مبتلا به گلومرولونفریت، می تواند در تعیین نقش اینفلامازوم ها در بیماری گلومرولونفریت مفید باشد.به همین منظور، در این مطالعه 28 نمونه بیمار مبتلا به گلومرولونفریت و 28 فرد سالم بررسی شدند. پس از خون گیری از افراد، سلول های تک هسته ای خون محیطی(PBMC) جدا شده واستخراج RNA انجام شد. پس از سنتز cDNA آنالیز کمی بیان ژن با روش Real Time PCR برای ژن های IL-1β و Casp-1 صورت پذیرفت. نتایج نشان دادبیان ژن های IL-1βو Casp-1در سلول های تک هسته ای خون محیطی بیماران مبتلا به گلومرولونفریت دیالیزی نسبت به نمونه های کنترل متفاوت می باشد به طوری که به ترتیب بیان ژن های Casp-1 و IL-1βدر نمونه های بیمار 1/88 (0/01>p) و 1/56(0/052 =p) برابر نمونه های کنترل می باشد که این تفاوت در مورد ژن Casp-1 معنی دار می باشد. با توجه به نتایج و نقش ژن های IL-1βو Casp-1 در مسیر فعال سازی کمپلکس اینفالامازوم از یک طرف و افزایش بیان معنی دار این ژن ها در بیماران گلومرولونفریت در طرف دیگر، می توان نتیجه گرفت که به احتمال زیاد بروز گلومرولونفریت از مسیر سیگنالینگ فعال سازی کمپلکس اینفالامازوم می باشد.