بررسی سمیت مس بر رشد و تحمل گیاه آفتابگردان (Helianthus annuus L.) رقم های سان-33

مس که یکی از عناصر کم مصرف ضروری برای رشد و نمو طبیعی گیاهان محسوب می شود ، یک ی از فلزات سنگین است که مقدار زیاد آن در اکثر گیاهان ایجاد مسمومیت می کند. در این تحقیق، اثرات سمیت مس بر رشد و تحمل گیاه آفتابگردان رقم های سان 33 بررسی شد . آزمایش در شرایط هیدرو پونیک انجام شد . تیمارهای صفر (شاهد)، 25، 50، 75 و 100 میکرومولار سولفات مس با چهار تکرار در قالب طرح کامل تصادفی به مدت 21 رو بر روی گیاهان اعمال گردید. تحت تنش سمیت مس، مقادیر وزن خشک اندام های هوایی و ریشه، کلروفیل های a و b و کارتنوئیدهای برگ ، قندهای محلول و نشاسته در ریشه و اندام های هوایی، میزان ما لون دی آلدهید و پراکسید از بر گها و تجمع مس در ریشه و اندام های هوایی اندازه گیری شد . نتایج نشان داد که با افزایش غلظت مس ، وزن خشک ریشه نسبت به شاهد ، کاهش معنی دار یافت . کاهش وزن خشک اندا م های هوایی در دو تیمار 75 و 100 میکرومولار نسبت به شاهد، معنی دار بود. کلروفیل a و b برگ ها به جز در تیمار 25 میکرومولار نسبت به شاهد ، کاهش معنی دار داشت . کاهش کارتنوئید برگ ها در دو تیمار 75 و 100 میکرومولار در مقایسه با شاهد ، معنی دار بود. قندهای محلول ریشه و اندام های هوایی نسبت به شاهد ، افزایش معنی داری یافت. کاهش نشاسته در اندام های هوایی، متناسب با شدت تنش در محیط رشد ، معنی دار بود . در حالی که کاهش آن در ریشه تنها در دو تیمار 75 و 100 میکرومولار مس در مقایسه با شاهد ، معنی دار بود . میزان مس در ریشه و اندام های هوایی با افزایش غلظت آن در محیط ، افزایش معنی دار یافت و تجمع آن در ریشه ، بیشتر از اندا م های هوایی بود . افزایش مالون دی آل دهید برگ ها، همراه با افزایش مس ، معنی دار بود . افزایش فعالیت آنزیم پراکسید از برگ ها همراه با شدت تنش در محیط رشد به جز در تیمار 25 میکرومولار ، نسبت به شاهد معنی دار بود . انباشتگی مس در ریشه ها، فعال شدن دفاع ضد اکسیدانی و افزایش قندهای محلول در اندام های گیاه می تواند از ساز و کارهای تحمل به سمیت مس باشد.