ارائه مدل تجربه پژوهشی و ارتباط آن با روحیه پژوهشگری و خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان دوره کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری

هر کشوری برای توسعه و ترقی نیازمند فعالیت های پژوهشی سازمان یافته است. از آنجا که دانشجویان به عنوان نیروهای پویا و آینده ساز در هر جامعه شناخته می شوند، بنابراین باید موانع اجرای پژوهش در بین آنها شناسایی و اقدامات لازم جهت برطرف کردن آنها انجام گردد. هدف تحقیق حاضر، ارائه مدل تجربه پژوهشی و ارتباط آن با روحیه پژوهشگری و خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان دوره کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری می باشد و روش اجرای آن توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری مورد مطالعه در این تحقیق کلیه دانشجویان در حال تحصیل دوره کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری در نیمسال دوم سال تحصیلی 95-1394 به تعداد 5112 نفر می باشد. حجم نمونه آماری بر اساس جدول کرجسی و مورگان و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 361 نفر تعیین گردید. برای گردآوری داده ها از روش های کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش سه پرسشنامه محقق ساخته تجربه پژوهشی، روحیه پژوهشگری و خودکارآمدی پژوهشی می باشد. روایی محتوایی پرسشنامه های مذکور توسط اساتید راهنما و مشاور و متخصصان این حوزه تایید و پایایی آنها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب (83/0، 91/0 و 86/0) برآورد گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از دو روش آماری شامل آمار توصیفی (درصد فراوانی، شاخص های میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (روش های ناپارامتری آزمون ویلکاکسون، آزمون همبستگی اسپیرمن، رگرسیون نیرومند و معادلات ساختاری) استفاده شده است. جهت آنالیز از نرم افزار Spss و لیزرل استفاده شده است. یافته های حاصل از تحقیق موید آن است که ارتباط همزمان بین متغیرهای پیش بین با متغیر ملاک برقرار بوده و همچنین روحیه پژوهشگری نقش میانجی در رابطه بین تجربه پژوهشی با خودکارآمدی پژوهشی داشته است.