تاثیر کابرگولین بر روی سیمای بالینی و ایمونولوژیک در آرتریت روماتوئید القا شده در رت های نر ویستار

به اثرات ضدالتهابی آگونیست های دوپامینی D2 در برخی از بررسی ها اشاره شده است. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات تجویز کابرگولین(به عنوان آگونیست قوی گیرنده های D2) بر روی سیمای بالینی و پاسخ های ایمنی در آرتریت روماتوئید(RA) القا شده در رت های ویستار بود. در این مطالعه تجربی، جامعه مورد مطالعه شامل 40 راس رت نر ویستار با محدوده وزنی 160 تا 180 گرم بود. حیوان ها به صورت تصادفی در چهار گروه 10 تایی شامل گروه کنترل(سالم)، گروه مبتلا به RA و درمان شده با PBS، گروه مبتلا و درمان شده با کابرگولین(50 میکروگرم بر کیلوگرم؛ خوراکی) و در نهایت گروه مبتلا درمان شده با پردنیزولون(10 میلی گرم بر کیلوگرم خوراکی) قرار گرفتند. تغییرات شدت بیماری و تغییرهای دما به صورت سه روز در میان ثبت گردید. کلیه درمان ها از روز هفتم پس از القا و مشاهده علایم التهاب کف پا در تمامی رت ها آغاز گردید. در انتها سرم رت ها به منظور سنجش سطوح نیتریک اکساید(شیوه گریس)و میلوپراکسیداز( ارزیابی توان احیای احیای پراکسید هیدورژن)جداسازی شد. سلول های طحالی نیز به منظور ارزیابی شدت تکثیر لنفوسیتی(به شیوه احیایMTT)، شدت انفجار تنفسی(به شیوه احیایNBT) و قابلیت فاگوسیتوز نوترال رد  در شرایط استریل جدا شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری کروسکالوالیس و آنالیز واریانس یک طرفه و توکی تجزیه و تحلیل شدند.   کابرگولین به صورت برابر با پردنیزولون منجر به کاهش شدت بیماری و میزان ادم کف پا شد(15/0=p). درمان با هر دو تیمار موجب کاهش سطوح نیتریک اکساید(0001/0=p) و میلوپراکسیداز سرمی(0001/0=p)، شدت  قابلیت انفجار تنفسی سلولهای فاگوسیت کننده طحال(002/0=p) و شدت تکثیر لنفوسیت های طحالی (02/0=p). در ر ت های تحت درمان  نسبت به رت های مبتلا و بدون درمان شد. در مورد کاهش شاخص تکثیر لنفوسیتی پردنیزولون قوی تر از کابرگولین عمل نمود(001/0=p)، در عوض کابرگولین به طور موثری موجب کاهش قابلیت انفجار تنفسی شد(002/0=p). هم چنین کابرگولین در کاهش سطوح افزایش یافته برداشت رنگ نوترال رد در سلول های فاگوسیتیک طحالی در رت های مبتلا نسبت به پردنیزولون به طور معنی داری موثرتر عمل نمود(01/0=p).  با توجه به نتایج مناسب مطالعه در مدل حیوانی، استفاده از داروی کابرگولین به عنوان یک رهیافت سودمند در کنترل بیماری RA  در انسان مطرح می گردد.