عملکرد سیاسی روحانیت درمجلس چهارم وپنجم وتحول آن دربرابررضاخان

علت اصلی پیدایش مشروطیت درایران تاسیس عدالتخانه بود که به اختلافات ومشکلات مردم رسیدگی نماید.علاوه بر محافظت از منافع وحقوق آنان،از دیکتاتوری وبی قانونی درکشورنیز جلوگیری کند.این روند در نهایت منجر به تشکیل مجلس شورای ملی شد.اما تشکیل مجلس به خاطر وجودعناصری وابسته درمیان نمایندگان وعملکرد ضعیف آنان نه تنها مشکلی را برطرف نکرد بلکه زمینه دیکتاتوری رضاخان را نیز فراهم آورد.سه مجلس اول تا سوم مشروطه،هریک به دلیلی بسته شد.مجلس چهارم نیز پس از یک دوره طولانی فترت پس از کودتای 1299شروع به کار کرداما در دوره فعالیت این مجلس وبه ویژه مجلس پنجم تلاشهای فراوانی برای تغییر نظام سیاسی مشروطه صورت گرفت.از یکسورضاخان تمام تلاش خود را مصروف به دست آوردن مطلقه قدرت نمود واز سویی دیگر نیروهای وفادار به مبانی مشروطیت براین باور بودند که تحول نظام سیاسی به منزله بازگشت مجدد دیکتاتوری وبربادرفتن آرمانهای مشروطیت خواهد بود.اگرچه دراین دو دوره مجلس نمایندگان روحانی وعلما تلاشهای بسیار خوب ومفیدی انجام دادند ولی این فضای بوجودآمده بویژه در مجلس پنجم مانع از جلوگیری اهداف رضاخان شد.