ارزیابی سناریوهای مدیریت آب و تاثیر تغییر اقلیم بر پایداری زیست محیطی و کشاورزی (مطالعه موردی: حوضه های آبریز زرینه رود و سیمینه رود)

دریاچه ارومیه واقع در شمال غربی ایران طی دو دهه گذشته هر سال حدود 40 سانتی‏متر افت سطح آب داشته و در حال خشک شدن است که این مسئله به عواقب اجتماعی و زیست‏ محیطی منجر شده است. در تحقیق حاضر شاخص‏های پایداری زیست‏محیطی و پایداری کشاورزی با استفاده از معیارهای عملکرد تحت تاثیر تغییر اقلیم و راهبردهای مدیریت آب برای حوضه‏های آبریز زرینه‏رود و سیمینه‏رود، به عنوان بزرگ‏ترین زیرحوضه دریاچه ارومیه ارزیابی شد. مدل‏سازی رفتار هیدرولوژیک این حوضه‏ ها با استفاده از نرم‏افزار 21WEAP انجام گرفت. برای شبیه‏سازی تغییرات اقلیمی از مدل ریزمقیاس نمایی LARS-WG استفاده شد. مدل برای سه سناریوی انتشار آینده (2A، B1A و 1B)، طی دوره 2015-2040، و پنج سناریوی مدیریت آب: 1. ادامه وضع موجود (0S)، 2. تغییر الگوی کشت (1S)، 3. بهبود راندمان انتقال و توزیع (2S)، 4. ترکیب بهبود راندمان انتقال و توزیع با بهبود راندمان کاربرد با استفاده از تکنولوژی‏های نوین (3S)، و 5. ترکیب تغییر الگوی کشت با بهبود راندمان کل آبیاری (4S) تحلیل شد. نتایج نشان داد بیشترین مقادیر شاخص‏های پایداری زیست‏محیطی و پایداری کشاورزی مربوط به سناریوی ترکیب تغییر الگوی کشت با بهبود راندمان کل آبیاری تحت سناریوی انتشار 1B (4S1B) است. تحت این سناریو، مقدار جریان متوسط سالیانه ورودی به دریاچه ارومیه از حوضه‏های آبریز زرینه‏رود و سیمینه ‏رود به ترتیب برابر 1292 و 351 میلیون مترمکعب در سال شده و در نتیجه نیاز زیست‏ محیطی دریاچه از این حوضه‏ها تامین خواهد شد.