بازطراحی شبکه پایش آب زیرزمینی آبخوان کوهدشت

شبکه‏ های نظارت طولانی‏ مدت آب‏های زیرزمینی می‏توانند اطلاعات لازم برای برنامه‏ ریزی و مدیریت منابع آب را فراهم کنند. محدودیت‏ های بودجه در سازمان‏های مدیریت منابع آب اغلب به معنای کاهش تعداد چاه‏های مشاهده‏ای موجود در یک شبکه پایش آب زیرزمینی است. به دلیل ملاحظات اقتصادی و کاهش هزینه‏های پایش، هدف بهینه‏سازی در پژوهش حاضر، کاهش ایستگاه ‏های پایش است. در پژوهش حاضر از الگوریتم فوق ابتکاری ژنتیک در طراحی شبکه بهینه پایش سطح آب استفاده شد. هدف از انجام بهینه‏سازی، تعیین یک ترکیب بهینه از میان شبکه اصلی چاه‏های مشاهده‏ای بود، به‏طوری ‏که امکان کمترین خطای اندازه‏گیری و کمترین فقدان داده و بهترین پراکنش چاه‏ها فراهم شود. با استفاده از الگوریتم بهینه‏سازی ژنتیک شبکه پایش آب زیرزمینی منطقه بهینه‏سازی شد. از بین 15 حلقه چاه پیزومتری موجود در دشت کوهدشت، 13 حلقه چاه دارای داده بودند. برای انجام تحقیق حاضر از داده‏های 36 ماه متوالی، یعنی داده‏های 1392 1394 استفاده شد. با استفاده از الگوریتم ژنتیک شبکه پایش آب زیرزمینی از نو طراحی شده و چاه‏های مد نظر از بین نقاط پتانسیل انتخاب شدند. درنهایت، نتیجه مطلوب و بهینه مد نظر از بین نتایج به دست آمده از تکرارهای مختلف در الگوریتم ژنتیک انتخاب شد و از بین تعداد کل نقاط پتانسیل، 28 چاه کمترین RMSE یعنی 11/0 و بهترین پراکنش را داشتند. موقعیت چاه‏های به‏دست‏آمده با تعدادی از چاه‏های موجود نزدیکی داشت. همچنین، نتیجه به دست آمده با ضوابط طراحی شبکه پایش کمی آب زیرزمینی مطابقت دارد که کارآمدی این روش را نشان می دهد.