مکان یابی احداث سازه های پخش سیلاب برای تغذیه منابع آب های زیرزمینی با استفاده از روش ارزیابی چندمعیاره (مطالعه موردی:حوضه شهرک صنعتی اشتهارد)

جلوگیری از تخریب و نابودی منابع طبیعی و زیست بوم در صورتی امکان پذیر خواهد بود که برنامه ریزی اصولی و صحیحی در بهره برداری و نگهداری آن تدوین شود. به این منظور، ذخیره و بهره برداری از رواناب ها توسط عملیات پخش سیلاب در مواقع نزول باران های شدید در سطح وسیع می تواند به افزایش ذخایر آب زیرزمینی و تامین آب مورد نیاز برای بخش های کشاورزی، شرب و صنعت کمک کند. همچنین، با مهار سیل به عنوان راه کار مدیریتی سیل و منابع آب، به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک، بسیاری از پیامدهای منفی زیست محیطی را می توان کاهش داد. مهم ترین و نخستین گام در انجام طرح پخش سیلاب، مکان یابی مناطق مستعد برای پخش سیلاب و نفوذ آب به داخل سفره های زیرزمینی است. تحقیق حاضر با کاربرد یکی از روش های ارزیابی چندمعیاره (MCDM) به نام ترکیب خطی وزن دار (WLC)، با به کارگیری فناوری GIS و مدل Fuzzy به تعیین مناطق مناسب پخش سیلاب به عنوان هدف اصلی در حوضه آبخیز اشتهارد پرداخته است. با بررسی های صورت گرفته سه معیار در سطح اول تصمیم گیری انتخاب شدند که عبارت اند از: منابع آبی و هیدرولوژی، منابع جغرافیایی و منابع اقتصادی و اجتماعی. با توجه به این سه معیار اصلی، 14 لایه اطلاعاتی شامل نفوذپذیری، آبدهی، سطح آب زیرزمینی، کیفیت آب، شیب، طبقات ارتفاعی، زمین شناسی، تراکم زهکشی، فاصله از نقاط روستایی، فاصله از نقاط شهری، فاصله از اماکن فرهنگی و مذهبی و فاصله از زیرساخت ها با توجه به اطلاعات قابل دسترس جمع آوری شدند. در نهایت، با تلفیق لایه های اطلاعاتی با روش WLC مناطق مناسب برای پخش سیلاب با درجات متفاوت توان مطلوبیت تعیین شد. نتایج بیان کننده آن است که 40/10 درصد مناطق دارای توان زیاد و 06/8 درصد با توان مناسب هستند و در مجموع می توان برای 46/18 درصد از حوضه در اولویت اول برنامه ریزی کرد و در مرحله دوم مناطق با توان متوسط برابر با 04/20 درصد از حوضه قابل برنامه ریزی است.