بررسی اثر ترتیبی تمرینات ذهنی و بدنی بر انتقال دوسویه فوری و تاخیری در یک تکلیف پرتابی در زنان مبتلا به فلج مغزی یک طرفه

انتقال یادگیری، از مباحث مهم در زمینه یادگیری و یکی از اصول آموزشی و توان بخشی در برخی بیماری ها با بیشترین کاربرد در جهان می باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر ترتیبی تمرینات ذهنی و بدنی بر انتقال دوسویه فوری و تاخیری در یک تکلیف پرتابی در زنان مبتلا به فلج یک طرفه بود. این مطالعه بر روی 30 نفر از مبتلایان به فلج یک طرفه (ناشی از فلج مغزی) نوع یک و مونث با دامنه سنی 12 تا 18 سال انجام شد. در این تحقیق، آزمودنی ها به تمرین تکلیف مورد نظر بر روی عضو سالم و آسیب دیده به دو صورت تمرین با تقدم ذهنی و یا بدنی پرداختند و تاثیر تمرینات بر روی عضو آسیب دیده مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های One way ANOVA، تعقیبی Tukey و Independent t تجزیه و تحلیل گردید. همه نتایج در سطح معنی داری 05/0 = α محاسبه شد. تفاوت معنی داری بین دو گروه تمرینی با تقدم ذهنی و بدنی در آزمون انتقال دوسویه فوری مشاهده نشد (490/0 = P)، اما عملکرد گروه تمرین با تقدم بدنی در آزمون های انتقال جانبی تاخیری کوتاه و بلند مدت، به طور معنی داری بهتر از گروه تمرین با تقدم ذهنی بود (به ترتیب 036/0 = P و 001/0 = P). با توجه به نتایج به دست آمده، می توان بیان کرد که با در نظر گرفتن محدودیت حرکت در بیماران مبتلا به فلج یک طرفه، استفاده از تکنیک انتقال دوسویه شاید بتواند در توان بخشی و افزایش ابعاد حرکتی این افراد موثر باشد. همچنین، به منظور افزایش یادگیری و اثربخشی بیشتر تمرینات، استفاده از تمرینات ترکیبی (بدنی و ذهنی) با تقدم تمرینات بدنی برای این افراد پیشنهاد می شود.