عرفانگرایی در آثار مصطفی مستور

ما در این مقاله در پی آن هستیم که بدانیم سیر عرفانگرایی در آثار مصطفی مستور چگونه است؟ این عرفانگرایی چه مولفه هایی دارد و چگونه خود را در زبان آشکار میکند؟ عرفانگرایی در آثار این نویسنده معاصر از رهگذر سه ویژگی تکرار شونده به دست می آید که عبارتند از: "اصالت تجربه دینی"، "شطح گونگی" و "شعر گونگی زبان". در کنار این سه ویژگی اصلی سه ویژگی فرعی نیز در آثار او غالب است که صبغه عرفانگرایی را در نوشته های او تقویت میکند که عبارتند از: "رسیدن از عشق مجازی به عشق حقیقی"، "شیوه روایتگری" و "عقلای مجانین". در نوشته های مستور بیشتر عرفان سلبی غالب است تا ایجابی. استعاره ها در آثار او ناظر بر عرفان انفسی یا درونی است. مسیر عرفانگرایی مستور در نوشته هایش در دهه 90 نسبت به دهه 80 رو به کاهش است و میتوان گفت دهه 80 اوج دغدغه های عرفان اوست.