اعتقادات امامیه در حوزه امامت از منظر حافظ رجب برسی

از مهمترین ودشوارترین آزمون های الهی پس از رحلت رسول خدا که مردم با آن روبرو شدند، پذیرش ولایت و امامت امیر مومنان% بود. امامت از مسائل اعتقادی ابلاغ شده از سوی پیامبراسلام در طول مدت رسالت ایشان بود که از یوم الدار یعنی همان روز آغازین تبلیغ اسلام که پیامبر اکرمحضرت علی را به عنوان وصی خود معرفی نمود، تا روز غدیر که از مسلمانان بر آن بیعت ستاند، همواره مورد اهتمام آن حضرت بود و بعد از ایشان نیز به عنوان اصلی اعتقادی در میان امامیه مطرح و ممیز شیعه از پیروان مکتب خلفا بوده است. اعتقاد به امامت اوصیای معصوم(، نخستین رکن ولایت باوری و محور اصلی تفکر شیعه به شمار می رود. حافظ رجب برسی از عالمان شیعه ی سده های میانی مکتب حله است. او خود را معتقد به اعتقادات مشهور امامیه و طریقش را «نمط اوسط» و جدا از افراط و تفریط دانسته است. برسی با طرح روشمند مباحث اعتقادی و بویژه امامت کوشید نیازهای عصر خویش را پاسخ دهد. در مقاله پیش رو برآنیم تا دیدگاه او را در حوزه امامت با تکیه بر کتاب «مشارق انوار الیقین فی حقایق اسرار امیر المومنین» بر اساس مباحثی که متکلمین شیعه در بحث از مسئله امامت در دو بخش امامت عامه وخاصه مطرح نموده اند، بررسی وتحلیل نماییم.