تاثیر آگاهی بخشی مستقیم فعالیتهای یادگیری خودگردان بر عملکرد فراگیران ایرانی زبان انگلیسی در آزمونهای پیشرفت تحصیلی

این تحقیق بر آن است که با به کار گیری مطالعه تلفیقی، تاثیر آگاهی بخشی مستقیم فعالیتهای خودگردان را بر گروهی از دانشجویان بررسی نمایند. در ابتدای تحقیق چهار کلاس دست نخورده بر اساس دسترس پذیری انتخاب شدند که بر اساس گزینش تصادفی یکی از کلاس ها به عنوان گروه آزمایشی و سایر کلاس ها به عنوان گروه های شاهد انتخاب شده اند. گروه های آموزش گیرنده پس از میان ترم که به عنوان پیش آزمون عمل میکرد، به مدت 10 جلسه تحت آموزش تعدادی از فعالیتهای یادگیری خود گردان خارج از کلاس درس قرار گرفتند. در پایان نیمسال تحصیلی و پس از آموزش فعالیتها هر چهار گروه در آزمون پایان ترم (پس آزمون) شرکت کردند. برای بررسی آنکه آیا تفاوت چشمگیری بین گروه ها پس از دوره آموزش فعالیت ها به وجود آمد یک آزمون t نمونه های مستقل انجام شد تا نتایج پس آزمون برای گروه های تحت آموزش مقایسه شود. همچنین یک تحلیل واریانس یک سویه به همراه آزمون تفاوت صادقانه قابل ملاحظه tukey HSD)) به عنوان سنجش پیگیری بعمل آمد تا تفاوتهای احتمالی بین گروه ها را پیدا کند. برای بررسی آن که آیا تفاوت قابل ملاحظه ای بین پیش آزمون و پس آزمون دانشجوها وجود دارد یک سری آزمونهای تی نمونه های برابر به طور جداگانه برای گروه آزمایشی و گروه کنترل 1 به عمل آمد. سپس محققین مقایسه تحلیلی مربوط به گزینه های پرسشنامه را انجام دادند و آزمون همبستگی تمام داده های به دست آمده از آزمونها و گزینه های پرسشنامه را انجام دادند. نتایج نشان داد که آموزش فعالیت ها در این محیط به طور چشمگیری منجر به نتایج بهتر آزمون شده است، جاییکه آمار مربع اتا میزان تاثیر زیادی را نشان داد. به علاوه اطلاعات به دست آمده از مصاحبه نیمه ساختارمند نتایج تحقیق را تایید کردند.