بررسی اثر ضد صرع کونژوگه حاصل از اتصال کووالانسی فنی توئین و والپروئیک اسید در موش سوری

اساس کنترل صرع امروزه دارو درمانی است و در این ارتباط داروهای زیادی ساخته شده اند که هر یک دارای عوارض جانبی بعضا شدید می باشند. افزایش چربی دوستی داروهای ضد صرع باعث افزایش نفوذپذیری آنها به مغز و اثر بخشی بهتر آنها می گردد. در این مطالعه اثرات ضد صرع و سداتیو داروی سنتز شده که کونژوگه فنی توئین و والپروئیک اسید می باشد مورد بررسی قرار گرفت.
اثرات دوزهای مختلف فنی توئین، والپروئات سدیم و کمپلکس فنی توئین - والپروئیک اسید بر حملات ایجاد شده در مدل (Maximum Electroshock) MES و کاینیک اسید مورد بررسی قرار گرفت. برای بررسی اثرات سداتیو این دارو از دستگاه اندازه گیری حرکت استفاده شد.
در مدل صرع کاینیک اسید، فنی توئین به تنهایی یا کونژوگه فنی توئین-والپروئیک اسید تاثیری بر حملات صرعی نداشته در حالی که والپروئیک اسید به تنهایی به طور معنی داری بروز اینگونه حملات صرعی را کاهش داد. هیچکدام از داروهای مورد بررسی قرار گرفته تغییر معنی داری در میزان حرکت حیوانات در مقایسه با کنترل ایجاد نکردند.ED50 محاسبه شده برای فنی توئین، والپروئات سدیم و کمپلکس فنی توئین - والپروئیک اسید به ترتیب معادل mg/kg 15.2،293.8 mg/kg وmg/kg 13.5 بود.
در بررسی نتایج حاصل از آزمایشات انجام شده بر روی داروی کونژوگه و مقایسه آن با فنی توئین و والپروئیک اسید به نظر می رسد که داروی کونژوگه از لحاظ اثر بخشی تفاوت قابل توجهی با داروی فنی توئین نداشت، یکی از علل آن می تواند شکسته شدن پیوند استری در این ترکیب و تبدیل آن به فنی توئین و والپروئیک اسید توسط استرازها در بدن باشد.