وقایع بیوشیمیایی و سلولی در آسیب های نخاعی: ازپاتوفیزیولوژی تا درمان

هنوز درمان قطعی برای آسیب های نخاعی که در اثر عوامل ترومایی (ناشی از حادثه) و غیر ترومایی (ناشی از بیماری ها) ایجاد می شوند، یافت نشده است و این امر به دلیل پاتوفیزیولوژی پیچیده ای است که این آسیب ها دارند؛ به ویژه اگر بیماری در مراحل مزمن باشد. این مساله هزینه های اقتصادی و روانی گزافی را به خانواده و اجتماع تحمیل می نماید. از نظر بالینی، پاتوفیزیولوژی این بیماران به دو فاز اصلی آسیب اولیه و ثانویه تقسیم بندی می گردد. آسیب اولیه با ضایعه به نخاع شروع می شود و طی یک سری وقایع مولکولی ثانویه که به صورت آبشاری اتفاق می افتد، یک حفره ی بزرگ در ناحیه ی آسیب تشکیل می دهد و زخم گلیایی را ایجاد می کند که سد فیزیکی و شیمیایی در مقابل ترمیم نخاع آسیب دیده می باشد. به طور کلی، موانعی بر سر راه ترمیم نورون ها و درمان قطعی آسیب های نخاعی وجود دارد که استراتژی های ترمیمی مورد استفاده در درمان این بیماری باید بر این سدها غلبه کند. بسیاری از استراتژی های پیشنهادی، در مراحل آزمایشگاهی و پیش بالینی موفق بوده و حتی به مرحله ی بالینی نیز رسیده اند. پژوهش مروری حاضر، خلاصه ای از آخرین یافته های درمانی موثر در این بیماری را ارایه نمود.