مدل سازی مطلوبیت زیستگاه پرندگان آبزی و کنار آبزی تالاب هامون با استفاده از مدل حداکثر آنتروپی

تغییرات آب و هوایی و فعالیت های انسانی باعث شده فشار بر اکوسیستم های طبیعی افزایش یابد. تالاب ها هم ازجمله این اکوسیستم هایی هستند که به طور گسترده تحت تاثیر منفی این تغییرات بوده اند. پرندگان به عنوان بخشی از زیستمندان تالاب به اشکال مختلف از تخریب تالاب آسیب دیده اند به نحوی که بسیاری از این پرندگان خصوصا گونه های وابسته به زیستگاه های آبی درخطر انقراض قرارگرفته اند. مشکل تخریب زیستگاه ها در تالاب های مناطق خشک و نیمه خشک تاثیر بسیار بیشتری بر این پرندگان دارد چراکه منابع آبی در این مناطق بسیار محدود است. تالاب هامون در مرز ایران و افغانستان یکی از این اکوسیستم های حساس است که با تاثیرات خشک سالی و فعالیت های انسانی مواجه است. ازآنجایی که این تالاب اهمیت جهانی برای زادآوری و استراحت بسیاری از پرنده های مهاجر دارد، تعیین نیازهای زیستگاهی و پراکنش مکانی پرندگان آبی در این تالاب ضروری است. در این مطالعه با استفاده از مطالعات میدانی و مدل حداکثر آنتروپی زیستگاه مناسب پرندگان آبزی و کنار آبزی در این تالاب در 1394 تعیین شد. بر اساس نتایج این تحقیق، جنوب هامون صابری و بخش هایی از هامون هیرمند به عنوان زیستگاه مطلوب این دسته از پرندگان تعیین گردید. بخش های آبی این قسمت ها که با گیاه پوشیده است به عنوان مناسب ترین قسمت ها معرفی شد. نتایج این مطالعه جهت اقدامات حفاظتی در این تالاب مفید خواهد بود.