تاثیر حضور همراه ماما و همراه غیرماما بر میزان درد زایمان، طول مدت زایمان و میزان استفاده از اکسی توسین در زنان نخست زا: یک کارآزمایی بالینی

یکی از روش های کاهش درد زایمان، حمایت مداوم از مادر باردار در طول لیبر و زایمان است. رضایت زنان از تجربیات زایمان از نظر ارائه دهندگان مراقبت، سیاست گذاران سیستم بهداشتی- درمانی به عنوان یکی از شاخص های مهم کیفیت مراقبت از مادر تلقی می گردد. با توجه به نتایج متناقص مطالعات و کمبود شواهدی که تاثیر حضور همراه حرفه ای و غیر حرفه ای را بر زایمان مقایسه کند، مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر حضور همراه ماما و غیرماما بر میزان درد زایمان، طول مدت زایمان و میزان استفاده از اکسی توسین در زنان نخست زا انجام گرفت. این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده در سال 97-1396 بر روی 120 زن نخست زا شامل سه گروه همراه ماما، همراه غیرماما و گروه کنترل انجام گردید. پیامدهای مطالعه مقیاس عددی درد، طول مدت مراحل زایمان و میزان استفاده از اکسی توسین بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه20) و آزمون های کای اسکوئر، آنالیز واریانس یک طرفه و آنالیز واریانس اندازه های تکراری انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. در ابتدای فاز فعال، نمره درد در گروه همراه ماما 83/1±56/2، در گروه همراه غیرماما 46/2±03/4 و در گروه کنترل 89/2±06/4 بود که از نظر آماری تفاوت معناداری را نشان داد (014/0=p). بر اساس نتایج، اثر زمان (001/0p<) معنی دار بود، ولی اثر گروه (386/0=p) و اثر متقابل زمان و گروه (538/0=p) از نظر آماری معنادار نبود. بر اساس نتایج آزمون آنالیز واریانس یک طرفه، کمترین طول مدت زایمان در هر دو مرحله مربوط به گروه همراه ماما بود (05/0>p). همچنین بر اساس نتایج، گروه همراه ماما در مقایسه با سایر گروه ها از اکسی توسین کمتری استفاده کرده بودند (004/0=p). وجود مامای همراه در کنار مادران زائو، یک مداخله غیر تهاجمی و تاثیرگذار در ایجاد آرامش جسمی و روانی در طول لیبر و زایمان است.