تاثیر 12 هفته تمرین تداومی با شدت متوسط (MICT) بر فاکتورهای التهابی و آنژیوژنزی بافت چربی احشایی و زیر پوستی موش های صحرایی چاق: یک مطالعه نیمه تجربی

فعالیت بدنی با تعدیل آنژیوژنز در بافت چربی، پروفایل متابولیکی کل بدن را تحت تاثیر قرار می دهد. لذا، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین تداومی با شدت متوسط بر مقادیر VEGF، PEDF و PAI-1 بافت چربی احشایی و زیر پوستی موش های چاق بود. 15 سر موش نر نژاد ویستار، ابتدا به 2 گروه تغذیه با غذای پر چرب (10 سر) و تغذیه با غذای استاندارد (5 سر) تقسیم شدند. پس از 12 هفته، مجددا گروه تغذیه با غذای پر چرب  به 2 گروه تمرین تداومی با شدت متوسط  و کنترل رژیم غذایی پر چرب تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت 12 هفته، 5 جلسه در هفته و با شدت 60-50 درصد حداکثر سرعت اجرا شد. مقادیر VEGF، PEDF و PAI-1 بافت چربی زیر پوستی و احشایی به روش الایزا اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون آماری t همبسته و ANOVA یک راهه انجام شد (05/0≥P). 12 هفته رژیم غذایی پر چرب سبب افزایش معنا دار و 12 هفته تمرین تداومی با شدت متوسط باعث کاهش معنا دار وزن رت ها شد. مقادیر VEGF چربی زیر پوستی و احشایی در گروه تمرین تداومی با شدت متوسط نسبت به گروه کنترل رژیم غذایی پر چرب افزایش معناداری داشت (008/0P=). مقادیر PEDF چربی زیر پوستی (001/0P=) و PAI-1 چربی احشایی (002/0P=) در گروه تمرین تداومی با شدت متوسط  نسبت به گروه کنترل HFD کاهش معناداری داشت.     تمرین هوازی با شدت متوسط اختلالات آنژیوژنزی ناشی از هایپرتروفی بافت چربی به ویژه بافت چربی احشایی که سبب ترشح فاکتورهای التهابی می شود را بهبود می بخشد که این عمل نقش به سزایی در کنترل تخریب متابولیکی چاقی دارد.