سنگ نگاری، ژئوشیمی و جایگاه تکتونوماگمایی سنگ های آتشفشانی ترشیری منطقه ی ابراهیم آباد (جنوب باختر گزیک)، خراسان جنوبی

در منطقه ابراهیم آباد در جنوب باختری گزیک و در استان خراسان جنوبی، برونزدهایی از سنگ های آتشفشانی وجود دارد که از نظر ساختاری در بخش شمالی زمیندرز سیستان قرار گرفته اند. گدازه های مورد بررسی شامل آندزیت بازالتی، آندزیت و داسیت به سن ائوسن تا میوسن همراه سنگ های آذرآواری شامل توف هستند. کانی های اصلی آندزیت بازالتی شامل پلاژیوکلاز، پیروکسن و الیوین، در آندزیت شامل پلاژیوکلاز، هورنبلند و پیروکسن و در داسیت ها متشکل از پلاژیوکلاز، کوارتز و هورنبلند هستند. بافت های رایج در سنگ های آتشفشانی حدواسط شامل پورفیری با زمینه میکرولیتی، مگاپورفیری، گلومروپورفیری و پوئی کلیتیک و در داسیت ها، پورفیری با زمینه ریز دانه می باشد. این سنگ ها شواهد عدم تعادل نظیر منطقه بندی در پلاژیوکلازها، بافت غربالی و خوردگی خلیجی در کانی ها را نشان می دهند. بررسی های ژئوشیمیایی حاکی از این است که گدازه-های منطقه ابراهیم آباد در قلمرو کالک آلکالن رده بندی می شوند. این سنگ ها غنی شدگی LREE نسبت به HREE را نشان می-دهند. بالا بودن مقدار LREE و عناصر لیتوفیل بزرگ یون (LILE) نسبت به HFSE و وجود آنومالی منفی در عناصری مانند Nb و Ti در گدازه ها، حاکی از محیط زمین ساختی فرورانشی و حاشیه فعال قاره ای می باشد. ماگمای سازنده این گدازه ها، احتمالا از ذوب بخشی گوشته با ترکیب اسپینل-گارنت لرزولیت که تحت تاثیر سیالات مشتق شده از پوسته ی اقیانوسی فرورونده دچار غنی شدگی گردیده، منشا گرفته است.