بررسی وایگاه ابح تیمیه در میان سلفیه وهادی درباره حکم «خروج بر حاکم»

سلفیه جهادی به عنوان گروهی که تنها راه انتشار دین را «جهاد مسلحانه» می دانند، برای پیشبرد اهداف خود، درصدد برطرف کردن موانع بر آمده اند. آنان بزرگ ترین مانع را حاکمان ممالک اسلامی قلمداد نموده و به کفر ایشان حکم کرده اند. تکفیری ها برای مشروعیت بخشی به اقدامات خود، اصلی ترین منبع خود برای حکم به کفر و خروج بر حاکمان را فتواهای ابن تیمیه قرار داده اند؛ ازاین رو، آنها با استناد به فتواهای ابن تیمیه درباره «تاتار»، دو ادعا را مطرح کرده اند: اول اینکه حاکمان امروزی مثل حاکمان تاتار هستند و بنا بر فتوای ابن تیمیه، حکم آنان قتل است. دوم اینکه احکامی که این حاکمان صادر می کنند، مثل قوانین تاتار (=یاسق) است؛ پس به خاطر این احکام، آنان کافرند و مستحق مرگ هستند. اما با بررسی آرای ابن تیمیه، معلوم شد که سلفیان برداشت ناقصی از گفتار وی دارند و نمی توان با تکیه بر فتواهای ابن تیمیه، بین حاکمان تاتار و حاکمان امروزی حکمی یکسان صادر کرد. علاوه بر این، در کتاب، سنت و کلام بزرگان شرایطی برای کفر بیان شده است که در حاکمان ممالک وجود ندارد و نهایت چیزی که درباره ایشان می توان گفت، فسق آنان است. همچنین بنا بر آنچه در منابع اهل سنت وارد شده است، «خروج بر حاکم» در صورتی که مفسده ای در بر داشته باشد، جایز نیست.