هوش هیجانی معلمان و زبان آموزان و روش های بازخورد اصلاحی و ترجیحات آنها

نقش بازخورد اصلاحی (CF) در یادگیری زبان اخیرا به موضوع مهمی تبدیل شده است؛ با این حال، نادیده گرفتن رابطه بین فاکتورهای شناختی / عاطفی با تفاوت های فردی، ممکن است منجر به نتایج کارآمدی نشود. تحقیق ترکیبی حاضر، هوش هیجانی بالا و پایین (EI) را در مورد ترجیح انتخاب بازخورد اصلاحی بررسی کرده است. این مطالعه بر اساس نظریه پیچیدگی (Larsen-Freeman (1997) پایه ریزی شده است. با توجه به تئوری پیچیدگی، تولید زبانی اصلاح شده ی یادگیرندگان برای پیدا کردن مولفه های مربوط به هوش هیجانی در شرایط همسان / غیر همسان معلم-یادگیرنده مورد بررسی قرار گرفته شده است. ابتدا با استفاده از پرسشنامه هوش هیجانی بار، 12 معلم و 223 فراگیر با هوش هیجانی بالا / پایین گروه بندی شدند. سپس، ترجیحات بازخورد اصلاحی دانشجویان با استفاده از پرسشنامه که شامل سوالات با جواب کوتاه و بلند بود، مورد بررسی قرار گرفت. به علاوه، با استفاده از چک لیست مشاهدات، شیوه های آموزش معلمان و نتایج اصلاح یادگیرندگان در فعالیت های خلاصه گویی شفاهی مورد بررسی قرار گرفت تا ارتباط میان مولفه های مربوط به هوش هیجانی و تولید زبانی اصلاح شده ی یادگیرندگان را در شرایط همسان / غیر همسان معلم-یادگیرنده مورد بررسی قرار داده شود. تجزیه و تحلیل کمی با استفاده از از آزمون های خی دو (Chi-square) و تجزیه و تحلیل داده های کیفی به صورت مکمل نشان داد که زبان آموزان با هوش هیجانی بالا / پایین انواع مختلف بازخورد اصلاحی را ترجیح دادند. شایعترین مولفه موفق در ارتباط با برخی مولفه های مربوط به هوش هیجانی در شرایط عدم انطباق هوش هیجانی و بازخورد اصلاحی بود. نتایج نشانگر موارد مهمی برای معلمان در خصوص بازخورد و موفقیت تولید زبانی اصلاح شده ی یادگیرندگان وجود دارد. علاوه بر این، یافته ها به ضرورت مطالعات آینده در این زمینه اشاره دارند که در مقاله مورد بحث قرار می گیرند.